Monday 10 February 2014

Ένα (Πολύ) Σοκολατένιο Κέϊκ!

Ένα (Πολύ) Σοκολατένιο Κέϊκ!




…που λέτε, λοιπόν, είχα μεγάλα μαγειρικά όνειρα για το Σαββατοκύριακο. Είχα αποφασίσει να πάρω μια βαθιά ανάσα και να βουτήξω στα βαθιά, μαγειρεύοντας μοσχαράκι μπουργκινιόν, αρκούντως δύσκολο, χρονοβόρο και με υψηλά ποσοστά ρίσκου! Αυτό το φαγητό έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μένα, είναι ένα προσωπικό στοίχημα. Όμως περισσότερα γι’ αυτό το θέμα, αύριο!

Μετά όμως βγήκε ο ήλιος. Και όπως έβγαινε ο ήλιος, το μοσχαράκι έμπαινε στη κατάψυξη κι εγώ φορούσα γυαλιά ηλίου και πήγαινα για φωτοσύνθεση ακολουθώντας απλά τον ήλιο όπως τα ηλιοτρόπια. Κάπου, όμως, ανάμεσα στην Πλάκα και στο Μοναστηράκι, έπαψε να με οδηγεί ο ήλιος και έπιασα τον εαυτό μου να οδηγήται από τη μύτη μου. Η μύτη μου είναι πολύ δυναμική και με έντονη προσωπικότητα, πρέπει να σας πω, κάτι σαν λαγωνικού. Όσοι με ξέρουν, το ξέρουν! Όταν η μύτη παίρνει τα ηνία, όλες οι άλλες αισθήσεις έρχονται δεύτερες και, για να μη μακρηγορώ, όταν συμβαίνει αυτό, τρώω. Τρώω ότι αποφασίσει η μύτη. Είμαι πολύ «οσφρητικός» τύπος τελικά!

Έτσι, λοιπόν, η μύτη μου μας οδήγησε σε μια μικρή όαση στην Πλατεία Θεάτρου, κάτω ακριβώς από τη Βαρβάκειο Αγορά (ούτε οι ευωδιές από την Βαρβάκειο δεν κατάφερα να αποπροσανατολίσουν τη “Μύτη” :P). H «Κληματαριά» ήταν μια μικρή ανακάλυψη που είχαμε κάνει τον περασμένο Οκτώβριο στο OpenWalkAthens των Attenistas, όπου λόγω πολυκοσμίας δε καταφέραμε να μπούμε. Ακριβή διεύθυνση δε θυμόμασταν, παρόλα αυτά το ένστικτο μας μας οδήγησε στην πόρτα. Ετοιμάστηκα να ξαναγράψω η «μύτη» αλλά έκανα ελιγμό της τελευταίας στιγμής για να σας αποπροσανατολίσω. Και για να με πείτε γραφική.

Το ταβερνάκι δε χρειάζεται συστάσεις, είναι εκεί από το 1927, σταθερή αξία στα εύκολα και στα δύσκολα χρόνια της γύρω περιοχής αλλά επιτρέψτε μου ένα σχόλιο για ένα ιδιαίτερα outsider πιάτο. Άμα σας βγάλει ο δρόμος σας δοκιμάστε τα φασόλια γίγαντες που έρχονται σερβιρισμένα με σπανακόρυζο με μπόλικο άνηθο. Νοστιμότατα!

Και ας επανέλθω στα δικά μου πειράματα. Ο τίτλος μιλάει από μόνος του και είναι και λιγωτικός! Ορίστε και η συνταγή, εμπνευσμένη από το «Βιβλίο της Σοκολάτας» από την ΓΙΩΤΗΣ.

Υλικά:

·          1 ¼ φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
·          1/2 φλιτζάνι κακάο σκόνη
·          1 κ.γ. baking powder
·          1 κ.γ. μαγειρική σόδα
·          ¼ κ.γ. αλάτι
·          ¾ φλιτζάνι λευκή ζάχαρη
·          1/3 φλιτζάνι καστανή ζάχαρη
·          ¼ φλιτζάνι λιωμένο βούτυρο
·          φλιτζάνι βουτυρόγαλα
·          ½ φλιτζάνι φρέσκο γάλα
·          2 αυγά
·          1 κ.κ. στιγμιαίο καφέ, διαλυμένο σε 1 κ.σ. γάλα
·          1 κ.γ. εσάνς βανίλιας

Οδηγίες:


·          Ανακατεύουμε σε ένα μπολ το αλεύρι, το κακάο, το baking powder, τη σόδα, το αλάτι και τα 2 είδη ζάχαρης .
·          Χτυπάμε το βούτυρο, το βουτυρόγαλα, το γάλα, τα αυγά, τον καφέ και την εσάνς βανίλιας στο μίξερ μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Χαμηλώνουμε τη ταχύτητα του μίξερ και προσθέτουμε σιγά σιγά και το μείγμα με το αλεύρι.
·          Βουτυρώνουμε τη φόρμα για κέικ και τη πασπαλίζουμε με κακάο. Αδειάζουμε το παραπάνω μείγμα  στη φόρμα.
·          Σε προθερμασμένο στους 180 βαθμούς φούρνο ψήνουμε το κέικ για 45’-50’. Το αφήνουμε να κρυώσει για 15’ και το αναποδογυρίζουμε πάνω σε πιάτο.


Και επειδή όλες οι παραπάνω θερμίδες δεν είναι αρκετές, μπορείτε να φτιάξετε και μια σως σοκολάτας που θα την περιχύσετε από πάνω και το γλυκό θα γίνει κολασμένο. Σε κατσαρολάκι λιώνετε 100 γρ σταγόνες κουβερτούρας με ½ φλιτζάνι πλήρη κρέμα γάλακτος. Την αφήνετε να κρυώσει λίγο και περιχύνετε το κέικ!



Enjoy without regrets!

No comments:

Post a Comment