Wednesday 12 February 2014

Μοσχαράκι Μπουργκινιόν

Μοσχαράκι Μπουργκινιόν



Καλά νέα! Μπορεί να ξόδεψα όλο το χθεσινό μου απόγευμα και ένα αρκετά μεγάλο μέρος από το βράδυ μου μέσα στις αναθυμιάσεις από το κρασί που σιγόβραζε στην κατσαρόλα, όμως το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό και άξιζε όλο τον κόπο! Το μοσχαράκι βγήκε λουκούμι, χαλάλι η τρίωρη σιελόρροια από τα αρώματα που ερχόταν από την κουζίνα. Διότι φανταστείτε να πεινάτε από τις 19:00 και το φαγητό να είναι έτοιμο στις 23:00 και σε όλη αυτή τη διάρκεια να μυρίζει το σπίτι σαν ορεινή παραδοσιακή ταβερνούλα.

Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου ένα χρόνο. Ήδη είχα αρχίσει να βρίσκω χαρά και δημιουργικότητα στη μαγειρική, πιο δειλά και σε πιο απλοποιημένες συνταγές στην αρχή που  όμως μέρα με τη μέρα γινόταν πιο σύνθετες και πιο χρονοβόρες. Όσο οι συνδυασμοί των υλικών γινόταν πιο πολύπλοκοι, τόσο ξεθάρρευα και άρχιζα να «πειράζω» τις συνταγές, να προσθαφαιρώ υλικά, να αλλάζω αναλογίες και ξανά από την αρχή.  Η κουζίνα μετατράπηκε σε πεδίο μάχης ουκ ολίγες φορές αλλά τουλάχιστον τίποτα δεν ανατινάχθηκε και δεν θρηνήσαμε θύματα. Ακόμα.

Τότε ήταν που μπήκε στη ζωή μου εκείνο το πρώτο στοίχημα με τον εαυτό μου, ένα στοίχημα που ακολουθήθηκε από πολλά ακόμα, κάποια εκ των οποίων βρίσκονται σε διεκπεραιωτικό στάδιο και άλλα (τα περισσότερα) σε στάδιο αναμονής. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε η ταινία Julie & Julia με την Meryl Streep στο ρόλο της Julia Child, της ταλαντούχας αυτής μαγείρισσας που σύστησε την τέχνη της Γαλλικής κουζίνας στο αμερικανικό κοινό και την Amy Adams στο ρόλο της blogger Julie Powell που έβαλε στοίχημα με τον εαυτό της να μαγειρέψει όλες τις συνταγές από το πρώτο βιβλίο της Child, Mastering the Art of French Cooking (1961), σε ένα χρόνο. Η ταινία αυτή ήταν η πρώτη ταινία που είδα μέχρι το τέλος χωρίς να αποκοιμηθώ παρά το ότι ήταν 3 τα ξημερώματα και η επόμενη μέρα ήταν εργάσιμη. Μέχρι τις 5 είχα πια βρει δύο role models. Την αυθεντική αισιοδοξία και τον ενθουσιασμό της Julia και το πείσμα, την εργατικότητα και την επικέντρωση στο στόχο της Julie. Το μόνο που χρειάζεται, τελικά, είναι να βρίσκεις πάντα χρόνο για να κάνεις αυτό που αγαπάς. Αυτός είναι ο στόχος. Όχι το τι θα αποκομίσεις στο μέλλον αλλά το πως θα βρίσκεις τρόπο & χρόνο να κάνεις αυτό που αγαπάς και να το κάνεις καλά. Όσο πιο καλά μπορείς. Υποσυνείδητα αποφάσισα ότι η στιγμή που θα καταφέρω να δημιουργήσω μια επιτυχημένη παραλλαγή του βοδινού μπουργκινιόν θα είναι η στιγμή που θα πατήσω τα πόδια μου στη γραμμή εκκίνησης. Μετά απλά θα τρέξω. Θα τρέξω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Αλλά όχι τόσο γρήγορα ώστε να μην προλαβαίνω να απολαμβάνω το τοπίο γύρω μου. Άλλωστε είπαμε, πάντα να βρίσκεις χρόνο.....


Υλικά:

·          1 κιλό μοσχάρι από σπάλα, κομμένο σε κομμάτια για κατσαρόλα
·          5 μέτριου μεγέθους κρεμμύδια
·          5 μεγάλα καρότα
·          400 γρ. λευκά μεγάλα μανιτάρια
·          3 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένο
·          2/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο
·          ½ μπουκάλι κόκκινο κρασί, ξινόμαυρο
·          1 φλιτζάνι τσαγιού κονιάκ
·          Αλάτι, πιπέρι και ξερό θυμάρι


Οδηγίες:

·          Ψιλοκόβουμε τα μισά μανιτάρια και τα μισά κρεμμύδια και αφήνουμε τα υπόλοιπα μανιτάρια ολόκληρα (χωρίς τον μίσχο) και τα υπόλοιπα κρεμμύδια κομμένες σε χοντρές φέτες. Επίσης, κόβουμε και τα καρότα σε φετούλες.
·          Σε βαθύ τηγάνι σωτάρουμε πρώτα τα καρότα στο μισό ελαιόλαδο, σε δυνατή φωτιά, για 4’. Τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα και τα αφήνουμε σε ένα πιάτο.
·          Στο ίδιο λάδι, σωτάρουμε τα κρεμμύδια για 3-4’ ΑΛΛΑ σε χαμηλή φωτιά. Τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα και τα αφήνουμε σε διαφορετικό πιάτο από τα καρότα.
·          Στο ίδιο λάδι (θα έχει απομείνει πολύ λίγο αλλά δε μας πειράζει) σωτάρουμε το κρέας για 2’-3’ και προσθέτουμε τα μανιτάρια, το σκόρδο και τα κρεμμύδια. Ανακατεύουμε συνέχεια για να μη κολλήσουν και μετά από 4’ σβήνουμε με το κονιάκ και αφήνουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ.
·          Σε μία κατσαρόλα, ρίχνουμε το υπόλοιπο λάδι και στρώνουμε από πάνω τα καρότα. Συνεχίζουμε με μία στρώση από το κρέας με τα λαχανικά και αλατοπιπερώνουμε βάζοντας μια πρέζα ξερό θυμάρι. Συνεχίζουμε στρώση στρώση μέχρι να αδειάσει το τηγάνι. Ρίχνουμε το κρασί και αφήνουμε το φαγητό να βράσει σε πολύ χαμηλή ένταση (π.χ. 1 από 3) για 3 ώρες!


Υπομονή, το αποτέλεσμα αποζημιώνει!

Μέχρι να καταλήξω στην παραπάνω συνταγή, χρειάστηκε να διαβάσω πολλές, πάνω από δέκα.  Τελικά, η μεγαλύτερη έμπνευση και ταύτιση με τα δικά μου γούστα ήρθε από το Αθηνόραμα Umani με μια πιο μεσογειακή εκδοχή του πιάτου. Έτσι απέφυγα το βούτυρο και το μπέικον. Επίσης απέφυγα και το αλεύρι έχοντας ως στόχο να είναι λίγο πιο σουπέ το πιάτο. Παρόλα αυτά θα ήθελα κάποια στιγμή να δοκιμάσω το πρωτότυπο πιάτο του Εσκοφιέ, του πρωτοεμπνευστή της γαλλικής γαστρονομίας, που δημιούργησε αυτό το πιάτο στις αρχές του 20 ου αιώνα.




Enjoy!





No comments:

Post a Comment