Monday 28 April 2014

Σκεπαστή Τάρτα Φράουλας με Μπισκότο





Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εγώ τις φράουλες δεν τις τρώω. Σας τα έχω ξαναπεί. Αν το γλυκό δεν είναι πολύ γλυκό δεν το θέλω, δεν το θέλω. Επίσης αν το γλυκό, δεν έχει μέσα σοκολάτα, το σνομπάρω. Επιδεικτικά. Τώρα πως έχω καταλήξει βράδυ Κυριακής να γράφω μία πρόταση και να πηγαίνω μια βόλτα μέχρι το ψυγείο να τρώω λίγη τάρτα με φράουλες, να γυρίζω να γράφω ακόμα μια αράδα και πάλι να οδεύω προς το ψυγείο και πάει λέγοντας, δε γνωρίζω. Εν τω μεταξύ, το κουτάλι δε το βγάζω από το στόμα. Όλα κι όλα, η σωστή διαχείριση χρόνου δεν είναι για όλους. Άμα αρχίζω να εναλλάσσω και το κουτάλι με το στυλό, πάει σώθηκε ο χρόνος. 

Ακούς εκεί, εγώ να τρώω φράουλες! Αφού να φανταστείτε, αυτό που ο κόσμος χρησιμοποιεί τη σαντιγί για να συνοδέψει τις φράουλες ποτέ δεν το κατάλαβα. Το λογικό θα ήταν να χρησιμοποιούσαν τις φράουλες για να συνοδέψουν τη σαντιγί. Ούτε καν για να τη συνοδέψουν αλλά για να τη σερβίρουν, σαν κουταλάκια δηλαδή. Γλύφεις τη σαντιγί από τη φράουλα και ξαναβουτάς τη φράουλα στη σαντιγί. Εντάξει, το παραδέχομαι, τίθεται ένα θέμα υγιεινής εδώ αλλά ας μην εστιάζουμε στις λεπτομέρειες! 

Μα τί επαγγελματισμός, θεέ μου! Επιδιώκω να προμοτάρω την φραουλένια τάρτα μου ξοδεύοντας δύο ολόκληρες παραγράφους αναλύοντας το πόσο δε μου αρέσουν οι φράουλες. Αντίστροφη ψυχολογία λέγεται αυτό. Ή μπορεί και να μη λέγεται έτσι, απλά να σκαρφίστηκα μια επιστημονική ορολογία για να δικαιολογήσω την παράνοια. Το θέμα είναι πώς όποια κι αν είναι η εξήγηση, το αποτέλεσμα είναι ένα και αδιαμφισβήτητο. Εγώ, που δεν τρώω φράουλες, καταβρόχθισα αυτή την τάρτα με φράουλες στο λεπτό και το δηλώνω δημόσια και χωρίς ντροπή, ότι στην πρώτη κιόλας μπουκιά, αυτή η ένωση της κρέμας, του μπισκότου και της φράουλας θα μοιάζει με ανοιξιάτικο πάρτυ στον ουρανίσκο σας.




Υλικά:

Για τη βάση της τάρτας:

300 γρ. Τριμμένο μπισκότο τύπου digestive
250 γρ. Βούτυρο

Για την πάνω στρώση:

1 & 1/4 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/3 φλιτζάνι λευκή ζάχαρη
1/4 κ.σ. Baking powder
1 πρέζα κανέλα
1 πρέζα αλάτι
1/4 φλιτζάνι αμυγδαλόψιχα
8 κ.σ. Βούτυρο λιωμένο

Για τη γέμιση:

300 γρ. τυρί κρέμα Φιλαδέλφεια 
1 φλιτζάνι ζάχαρη άχνη
Ξύσμα λεμονιού από 1 λεμόνι
1 & 1/2 κ.σ. εκχύλισμα βανίλιας
500 γρ. φράουλες φρέσκες, κομμένες στα 4 αν είναι μεγάλες ή στη μέση αν είναι μικρές.




Οδηγίες:


Για τη βάση της τάρτας λιώνουμε το βούτυρο και το χύνουμε στο μπωλ με το τριμμένο μπισκότο. Δεν χρειάζεται χέρια, με ένα κουτάλι ανακατεύουμε τα 2 υλικά μέχρι να ομογενοποιηθούν. Στρώνουμε το μείγμα καλά στη φόρμα της τάρτας, πατώντας με τα δάχτυλα μας να απλωθεί παντού και ομοιόμορφη. Στρώνουμε ένα φύλλο λαδόκολλας πάνω στην τάρτα και ρίχνουμε από πάνω ρεβύθια ωμά ώστε να μη φουσκώσει η βάση μας κατά το ψήσιμο. Έχουμε προθερμάνει το φούρνο στους 170° και βάζουμε μέσα τη τάρτα για 10'. Κατόπιν βγάζουμε τα ρεβύθια και αφήνουμε τη τάρτα για άλλα 10'. Όταν είναι έτοιμη την βγάζουμε και την αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει. 

Για την πάνω στρώση, ανακατεύουμε σε ένα μπωλ το αλεύρι, τη ζάχαρη, το baking powder, τη κανέλα και το αλάτι. Κατόπιν προσθέτουμε και την αμυγδαλόψιχα. Για το τέλος αφήνουμε το βούτυρο, το οποίο πρώτα έχουμε λιώσει. Αφού ενοποιηθεί το μείγμα μας, το αφήνουμε να κάτσει για μερικά λεπτά και μετά με τα δάχτυλα μας το τρίβουμε πάνω σε ένα φύλλο λαδόκολλας ώστε να πέφτουν κομματάκια του 1 εκ. Βάζουμε το μείγμα στο προθερμασμένο στους 170° φούρνο για 15' και όταν το βγάζουμε το αφήνουμε να κρυώσει. Αν τα κομματάκια έχουν κολλήσει μεταξύ τους, τα σπάμε με τα χέρια μας ή και στο multi. 
Μπορούμε, φυσικά,  να συνδυάσουμε το ψήσιμο της βάσης της τάρτας και της πάνω στρώσης για να κερδίσουμε χρόνο αν θέλουμε. 

Για τη γέμιση, χτυπάμε στο μίξερ, σε μέτρια ένταση, το τυρί μέχρι να γίνει απαλή κρέμα. Συνεχίζουμε να χτυπάμε προσθέτοντας σιγά σιγά την ζάχαρη άχνη, το ξύσμα λεμονιού και τη βανίλια για περίπου 1'.

Για το στήσιμο της τάρτας, απλώνουμε τη μισή γέμιση στη τάρτα και αραδιάζουμε πάνω τις κομμένες φράουλες με το κομμένο μέρος προς τα κάτω, όπως στη παρακάτω φωτογραφία. Αδειάζουμε από πάνω την υπόλοιπη γέμιση, την απλώνουμε με τη σπάτουλα και από πάνω ρίχνουμε την τριμμένη πάνω στρώση. Αφήνουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες ώστε να κόβονται πιο εύκολα τα κομμάτια. 



 Έμπνευση και μετάφραση από: 
http://www.ivillage.com/strawberry-cream-cheese-crumble-tart/3-r-338629

Enjoy! ;)


Thursday 24 April 2014

Κατσικάκι Φρικασέ (Ιστορική Αναδρομή & Συνταγή)




Εδώ και ώρα προσπαθώ να ξεκινήσω να γράφω αλλά συνέχεια χάνω το δρόμο μου στους δαιδαλώδεις λαβύρινθους τους μαγευτικού ίντερνετ. Όλα ξεκίνησαν την Τρίτη το μεσημέρι πάνω από μία χύτρα που σφύριζε ρυθμικά. Δύο αντικρουόμενες μα εξίσου πειστικές απόψεις ξεκίνησαν σαν μία απλή καθημερινή διαφωνία και κατέληξαν σε debate κουλτούρας και πολιτισμού με ολίγον τι από ιστορία και γεωγραφία. Το μόνο που έμεινε ανεπηρέαστο από το σασπένς ήταν το κατσικάκι που έπιανε φιλίες με τα μαρούλια εντός της χύτρας. Με την ελπίδα να έχουμε καταλήξει σε ένα όνομα μέχρι αυτό να σερβιριστεί. Αβάπτιστο έφυγε τελικά, καλά να' μαστε να το θυμόμαστε. 

Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου προς τη γνώση, το οποίο με οδήγησε σε ένα άρθρο με τα 10 πιο ιστορικά βιβλιοπωλεία στο κόσμο, το οποίο ουδεμία σχέση είχε με την αρχική αναζήτηση μου αλλά το βρήκα τόσο εξαιρετικό που με οδήγησε σε άλλα, η ιστορία επαναλήφθηκε αρκετές φορές και τώρα πια δεν θέλω να ανακαλύψω την ιστορική προέλευση του καπαμά και του φρικασέ αλλά να κλείσω την πρώτη πτήση και να πάω κάπου εξωτικά να ρουφάω κοκτέιλ μέσα από ανανάδες με χάρτινες ομπρελίτσες και να μαζεύω κοχύλια στο ακρογιάλιΈρχονται ώρες που αναρωτιέμαι με τί κριτήρια κάνω αναζήτηση στο διαδίκτυο. Κανένας ειρμός, καλά να 'μαστε να τον θυμόμαστε και αυτόν.

Παρόλα αυτά, επειδή φημίζομαι για τη στρατιωτική μου πειθαρχία, επανέφερα το μυαλό μου σε τάξη και ξεδιάλυνα το μυστήριο. Το οποίο, εν τέλει, κάθε άλλο παρά μυστήριο ήταν. Απλά κάποιος έχει ζήσει όλη του τη ζωή μέσα στο ψέμα βαφτίζοντας το φρικασέ καπαμά και βγαίνω και το καταγγέλλω δημόσια.

Ιδού, λοιπόν, όλη η αλήθεια γύρω από το φρικασέ. Το φρικασέ ή, αλλιώς, fricassee πρωτοεμφανίστηκε ως μαγειρική μέθοδος στα μέσα του 16ου αιώνα και, παραδόξως, πιστοποιήθηκε ως όρος στην Αγγλική γλώσσα. Παραδόξως διότι η ρίζα της λέξης είναι ξεκάθαρα γαλλική αν και η ακριβής ετυμολογία τίθεται ακόμα υπό αμφισβήτηση. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, η λέξη fricassee είναι ένας συνδυασμός των γαλλικών λέξεων frire, που σημαίνει "τηγανίζω", και casser/quasser, που σημαίνει "κόβω σε κομμάτια". Παρά τις καταγεγραμμένες πληροφορίες, ωστόσο, η μαγειρική μέθοδος του fricasse εμφανίζεται να προϋπάρχει της καθιέρωσης του επίσημου όρου της καθώς περιγραφές μιας πανομοιότυπης μα ανώνυμης μεθόδου έχουν ανακαλυφθεί στο Μεσαιωνικό Γαλλικό βιβλίο μαγειρικής με τίτλο Le Viandier που χρονολογείται στο 1300 μ.Χ.. Οι υποψίες επιβεβαιώνονται όταν, το 1490 μ.Χ., η έντυπη εκδοχή της Le Viandier ονομάζει την ίδια μέθοδο "friquassee", οδηγώντας την ένα βήμα πιο κοντά στην οριστική της ονομασία.

Σύμφωνα με την Julia Child, η οποία σύστησε την γαλλική κουζίνα στο ευρύ κοινό παγκοσμίως με το βιβλίο της "Mastering the Art of French Cooking", το fricassee είναι κάτι ανάμεσα σε τηγάνισμα και σε βράσιμο. Η διαφορά των δύο αυτών μεθόδων έγκειται στην προσθήκη υγρών κατά τη διάρκεια εκτέλεσης τους. Στο τηγάνι δεν υφίσταται προσθήκη υγρού σε κανένα στάδιο ενώ στο βράσιμο απαιτείται προσθήκη υγρών από την αρχή. Το fricassee είναι μια ενδιάμεση διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει κομμάτια κρέατος να σωτάρονται για λίγο στην αρχή μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς και στη συνέχεια να προστίθεται κάποιο υγρό, μέσα στο οποίο θα σιγοβράσει το κρέας μέχρι να είναι έτοιμο. 

Σύμφωνα με την παράδοση, το fricassee αφορούσε λευκά κρέατα, κυρίως κοτόπουλο αλλά και λαγό, τα οποία σερβίρονταν με τη δική τους σάλτσα. Η σάλτσα ήταν εξ' ορισμού λευκή, αφού η επιλογή των υγρών γινόταν ανάμεσα σε βούτυρο, κρέμα, γάλα ή και όλα αυτά μαζί. Ως είθισται, βέβαια, οι συνταγές και οι τοπικές κουζίνες ταξιδεύουν και αλλάζουν πατρίδες μέσα στους αιώνες, με αποτέλεσμα διαφορετικές κουλτούρες να έρχονται σε επαφή και να επαναπροσδιορίζονται υιοθετώντας κοινά στοιχεία. Μέσω αυτής της εξελικτικής διαδικασίας, ενσωματώθηκαν και τα πράσινα αγριόχορτα και το μαρούλι στην ελληνική εκδοχή του φρικασέ, μιας και, πέραν της αφθονίας στην οποία αυτά βρίσκονταν στην ελληνική γη, ήταν και μια εξαιρετικά ευφυής ιδέα για προσθήκη υγρών αλλά και νοστιμιάς στο φρικασέ. Ομοίως, η ελληνική παράδοση όρισε την προσθήκη αυγολέμονου στο φρικασέ λίγο πριν το σερβίρισμα ώστε να πήζει επιπλέον η σάλτσα. 

Επαναφορά στο σήμερα, λοιπόν, και ο τελευταίος που θα βγει να κλείσει και την πόρτα του χρονοντούλαπου. Τώρα μένει να βρεθεί και μία ωραία συνταγή για καπαμά για να βρω αφορμή για ακόμα μία ενδιαφέρουσα ιστορική αναδρομή.  





Υλικά (για 6 μερίδες):

6 μερίδες κατσικάκι
3 μαρούλια (όχι τα σγουρά), καλά πλυμένα και κομμένα σε κομμάτια των 3 εκ.
5 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα μαζί με τα φύλλα τους
1 μεγάλο ή 2 μέτρια ξερά κρεμμύδια, ψιλοκομμένα
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
1 ματσάκι άνηθο, ψιλοκομμένο
1 ματσάκι δυόσμο, ψιλοκομμένο
Αλάτι & Πιπέρι

Για το αυγολέμονο:
1 αυγό
2 λεμόνια, ο χυμός του

Οδηγίες (για χύτρα ταχύτητας):

Πλένουμε και στραγγίζουμε τις μερίδες από το κατσικάκι και τις αλατοπιπερώνουμε.

Ανάβουμε το μάτι και ρίχνουμε στη χύτρα περίπου το ελαιόλαδο να κάψει. Τσιγαρίζουμε τα κομμάτια του κρέατος για μερικά λεπτά να ροδίσουν λίγο από όλες τις πλευρές.

Προσθέτουμε μια γεμάτη χούφτα κρεμμυδάκια(*) στη χύτρα και 1-2 κ.σ. νερό και, αφού κλείσουμε τη χύτρα, την αφήνουμε για 10' στην ησυχία της να κάνει τη δουλειά της. Δεν χρειάζεται παραπάνω νερό, το κατσικάκι έχει πολύ λίπος που θα λιώσει. 

Αφού περάσουν τα 10', σβήνουμε το μάτι της κουζίνας αλλά αφήνουμε πάνω τη χύτρα για άλλα 5'. Οι χρόνοι πιθανώς να διαφέρουν από χύτρα σε χύτρα γι'αυτό συμβουλευτείτε τις οδηγίες της δικής σας πρώτα. 

Αφαιρούμε τα κομμάτια του κρέατος από τη χύτρα και τα αφήνουμε σε μια πιατέλα στην άκρη.
Ανάβουμε το μάτι σε μέτρια προς δυνατή ένταση και αρχίζουμε να ρίχνουμε μέσα σιγά σιγά και εναλλάξ τα μαρούλια, τα υπόλοιπα κρεμμύδια, τον άνηθο και το δυόσμο. Βάζουμε λίγα, τα ανακατεύουμε ελάχιστα να χάσουν λίγο από τον όγκο τους και συνεχίζουμε τις επαναλήψεις μέχρι να είναι όλα τα ζαρζαβατικά μέσα στη χύτρα. 

Στη συνέχεια, τοποθετούμε πάνω από τα μαρούλια τις μερίδες από το κατσικάκι και το λίγο ζουμάκι τους και κλείνουμε τη χύτρα για άλλα 10'. Επίσης δεν χρειάζεται νερό διότι τα μαρούλια θα βγάλουν αρκετό νερό καθώς θα μαραίνονται. Μετά το πέρας των 10', επαναλαμβάνουμε την προηγούμενη διαδικασία, σβήνοντας το μάτι και αφήνοντας κλειστή τη χύτρα πάνω για άλλα 5'. 

Σε εκείνο το διάστημα θα χτυπήσουμε αυγολέμονο με το χυμό από δύο λεμόνια και 1 αυγό με σκοπό να το ενσωματώσουμε στο φρικασέ μας μόλις ανοίξουμε τη χύτρα. Πάντα ρίχνοντας λίγο λίγο και ανακατεύοντας αργά, ώστε να μη κινδυνέψουμε να κόψει το αυγό. για να μη κόψει το αυγό.

Σερβίρεται ζεστό και χωρίς ενοχές. 

Ναι, υπάρχει πολύ λίπος αλλά δεν φαίνεται. Και ότι δεν φαίνεται, θεωρητικά δεν υπάρχει.

(*)Έχουμε βάλει όλα τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια, ξερά και φρέσκα, στο ίδιο μπωλ ώστε να μπορούμε να ρίχνουμε κατά διαστήματα με τη χούφτα μας στη χύτρα.  




Enjoy!

Monday 21 April 2014

Ποικιλία Γεμιστών Λαχανικών





Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη! Εύχομαι ολόψυχα αυτή η Ανάσταση να σας έφερε κοντά στην οικογένεια σας και στα αγαπημένα σας πρόσωπα και να σας γέμισε με τη γαλήνη, τη δύναμη και την αισιοδοξία που ο καθένας απο σας είχε ανάγκη στη ζωή του.

Αρκετά, όμως, ας επιστρέψουμε στα δικά μας. Φάγατε; Φάγατε και το ξέρω. Κι γω έφαγα αλλά θα το παίξω υπεράνω πάσης υποψίας. Είδατε μήπως να ανεβάζω καμία φωτογραφία με ζουμερά ξεροψημένα κατσικάκια; Όχι! Άρα έχω καταχονιάσει όλα τα ένοχα πειστήρια και τώρα θα αγόρευσω υπέρ των οφελών της υγιεινής ζωής. Και για το πόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας παίζει η σύστηματική άσκηση. Και στο γκραντ φινάλε, θα σας εκμυστηρευτώ με έναν υποβόσκων σνομπισμό ότι το μυστικό της νεότητας μου κρύβεται στον καλό ύπνο και στα 2 λίτρα νερό τη μέρα. 

Και εσείς, φυσικά δε θα με πιστέψατε. Και πολύ καλά θα κάνετε διότι τη τελευταία φορά που τσεκάρα στον καθρέφτη δεν ήμουν τηλεπερσονα που δίνει συνέντευξη σε κίτρινη φυλλάδα. Και πέραν τούτου, η μόνη άσκηση στην οποία επιδόθηκα ήταν η άσκηση των σιαγόνων. Τα δύστυχα αμνοερείφια δέχθηκαν βάρβαρες επιθέσεις. Όσο για την απαραίτητη ενυδάτωση που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός, εγώ συνέχεια έπινα κάτι διαφανές και γάργαρο. Μετά μου είπαν ότι ήταν τσίπουρο. Δικής τους παραγωγής. Διότι σας το λέω, σαν το τσίπουρο του Κυρ Σταμάτη δεν έχετε πιει. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, κοιμήθηκα αρκετά. Σε σύγκριση με τις αρκούδες πάνω στα βουνά μόλις πέφτει το πρώτο χιόνι, δηλαδή. 

Αφήστε λοιπόν κάτω το κατσικάκι που περισσέψε! Σημερα θα φάμε υγιεινά και θα μαγειρέψουμε κάτι καλοκαιρινό γιατί ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του λαού μας πέρα από το μεράκι ειναι και η ανυπομονησία! Τελείωσε το Πάσχα, τι έχουμε τώρα; Καλοκαίρι! Οφείλουμε να είμαστε μπροστά από τις εξελίξεις. Άλλωστε, δεν έκλεισαν οι λογαριασμοί με το κατσικάκι ακόμα. Και φαί δεν αφήνουμε ποτέ να πάει χαμένο, ειναι γνωστό. Ότι απέμεινε το φυλάμε ως κόρη οφθαλμού για να το περιποιηθούμε όπως του αρμόζει αύριο, δηλαδή φρικασέ. Ή καπαμάς. Οι απόψεις στο σπιτικό μας διίστανται όσον αφορά την αυθεντικότητα της ονομασίας. Όσον αφορά δε τη γεύση, μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους! 



Υλικά:

Λαχανικά για γέμισμα*:
Πράσινες πιπεριές & Κοκκινες πιπεριές κέρατα
Πράσινες πιπεριές για γεμιστά
Ντομάτες
Κολοκυθάκια
Μελιτζάνες
Πατάτες

*χρησιμοποιήστε τα σε ότι αναλογία τραβάει η όρεξη σας. Εμείς εδώ, γνωστοί λιχούδιδες και μεγάλοι λάτρεις όλων των γεμιστών λαχανικών, καταλήγουμε σταθερά αναποφάσιστοι μπροστά στο δίλημμα του πόσα γεμιστά από την κάθε κατηγορία θα χωρέσουμε στο ταψί. Ποσά όμως να χωρέσει κι αυτό το καημένο το ταψί; Οικιακός φούρνος είναι, όχι ο φούρνος της γειτονιάς. 

Περίπου μια κουταλιά της σούπας ρύζι για κάθε γεμιστό
2 ξερά κρεμμύδια, ψιλοκομμένα
3 σκελίδες σκόρδου, ψιλοκομμένες
250 γρ. Ντοματοχυμός
Αλάτι & πιπέρι
Ελαιόλαδο 
Δυόσμος & μαϊντανός, μία γενναία δόση και από τα δύο. Τα πολλά μυρωδικά είναι το μυστικό για πετυχημένα γεμιστά.




Οδηγίες:

Πλένουμε και αδειάζουμε τις πιπεριές απο τα σποράκια.
Με το ειδικό εργαλείο, αδειάζουμε τα κολοκυθάκια και κρατάμε στην άκρη την ψίχα τους.
Την μελιτζάνα την κόβουμε στην μέση κατά μήκος και για κάθε πλευρά κόβουμε μια λεπτή φετούλα από πάνω για καπάκι. Αδειαζουμε και απο τα δύο κομμάτια τη ψίχα της μελιτζάνες δίνοντας της μορφή σαν καραβάκι για να κάνουμε χώρο για τη γέμιση. Κρατάμε στην άκρη και τη ψίχα της μελιτζάνες.
Την ίδια διαδικάσια ακολουθούμε και με την πατάτα, κρατώντας και το περιεχόμενο αυτής στη άκρη.
Προσωπικά, επέλεξα να κρατήσω στην άκρη και το περιεχόμενο της ντομάτας όμως αυτό έγκειται στις προτιμήσεις του καθενός, μιας και τα σποράκια της ντομάτας δεν αρέσουν σε όλους.

Σε βαθιά κατσαρόλα, τσιγαρίζουμε το κρεμμυδάκια και το σκόρδο στο λάδι μέχρι να μαραθούν και προσθέτουμε το ρύζι, το ντοματοχυμό και το περιεχόμενο των λαχανικών μας που είχαμε αφήσει στην άκρη. Ρίχνουμε ένα φλιτζανάκι νερό και μόλις η γέμιση μας πάρει βράση, σβήνουμε το μάτι της κουζίνας και τα αφήνουμε πάνω για 10'. Στο τέλος, προσθέτουμε το δυόσμο και το μαϊντανό και αλατοπιπερώνουμε. Ανακατεύουμε να πανε παντού και η γέμιση είναι έτοιμη.

Έν τω μεταξύ, αραδιάζουμε τα άδεια λαχανικά μας πάνω στο ταψί και τα γεμίζουμε ένα ένα. Ρίχνουμε λίγο ακομα λαδάκι πάνω από το λαχανικά και αν εχει μείνει γέμιση την μοιράζουμε γύρω από τα λαχανικά μας. Το φαγητό θα μπει σε προθερμασμένο στις 200°c φούρνο για 45' και έιναι έτοιμο για σερβίρισμα.

Enjoy!


Thursday 17 April 2014

Νηστίσιμη Πίτα Λαχανικών




Εν τέλει, η λύση στο πρόβλημα του αδειάσματος του ψυγείου εν όψει εορταστικής περιόδου, αποδείχθηκε ευκολότερη της αναμενόμενης. Και χωρίς να υποπέσω στο γνωστό πλέον φαύλο κύκλο όπου επιλέγω ένα υλικό που ήδη υπάρχει στη κουζίνα και χτίζω μια συνταγή πάνω σ' αυτό το υλικό, η οποία καταλήγει να απαιτεί τα μισά ράφια ενός συνοικιακού μπακάλικου. Βελτιώνομαι, αναμφισβήτητα. Το λέει και το πορτοφόλι μου. Φλέρταρα, λοιπόν, με διάφορες ιδέες, απέρριψα τις περισσότερες λόγω έλλειψης χρόνου ή υλικών, και, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της ατόπου απαγωγής, αποφάσισα να φτιάξω μία πίτα. Νηστίσιμη! Ελάτε, παραδεχτείτε το, δεν πιστεύατε ότι υπάρχει ελπίδα να μαγειρέψω κάτι νηστίσιμο! Έκανα, όμως, την ανατροπή στις καθυστερήσεις! Όχι ότι δεν υπήρξε μια εσωτερική πάλη για τη μοίρα του ανθότυρου που έμεινε να στέκει μονάχο του δίπλα σε μια μουστάρδα, αλλά, ντροπή πια, συνετίστηκα. Έστω και λίγο πριν τη λήξη.

Έχω, βέβαια, κάποια ανάμικτα συναισθήματα σχετικά με το τελικό αποτέλεσμα. Από τη μία έχω ενθουσιαστεί με την επιτυχία της γέμισης, η οποία βγήκε τόσο νόστιμη που τρώγεται άνετα και σκέτη. Από την άλλη, όμως, προβληματίστηκα ιδιαιτέρως με τα φύλλα της πίτας. Πιθανότατα να έπρεπε να είχα επιλέξει κάποιο πιο "βαρύ" φύλλο και όχι το χωριάτικο που επέλεξα. Ένα φύλλο κουρού θα κρατούσε ίσως καλύτερα μία τόσο βαριά γέμιση. Για να φτιάξω τη δική μου ζύμη, ούτε λόγος. Δεν είχα χρόνο ούτε για ανάσα χτες, μέχρι τις 2 τα ξημερώματα φούρνιζα. Παρόλα αυτά, ήταν αδύνατο να μη μοιραστώ μαζί σας τη συνταγή καθώς η γεύση της πίτας ήταν όνειρο. Και οι πιο έμπειρες μαγείρισσες θα μπορούσαν ίσως να μας δώσουν τα φώτα τους σχετικά με την πιο ταιριαστή ζύμη για μία τέτοια πίτα.

Έτσι, λοιπόν, τα λαχανικά μου δεν θα τη γλιτώσουν την εναέρια βόλτα. Τουλάχιστον όμως τους φόρεσα τα καλά τους, τα γιορτινά. Το απαιτούν οι μέρες. Και έλυσα και το πρόβλημα της πιθανής διάλυσης των κομματιών στην διάρκεια της πτήσης, μιας που δε μου βγήκε και πολύ σταθερό και συμπαγές το τελικό αποτέλεσμα, τυλίγοντας καλά το κάθε κομματάκι σε αλουμινόχαρτο και γράφοντας πάνω το όνομα του κάθε παραλήπτη με ανεξίτηλο μαρκαδόρο. Σαν δωράκια! Έτσι θα νομίζουν όλοι ότι έγινε και καλά για το εφέ. Ή και όχι. Κατά πάσα πιθανότητα, άλλωστε, οι παραλήπτες θα έχουν διαβάσει αυτό το κείμενο μέχρι να τους παραδοθεί το πακέτο. Busted!



Υλικά*:

6 φύλλα χωριάτικα -> πιθανώς λανθασμένη επιλογή, διαβάστε πάνω.
1 & 1/2 ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
2 καρότα, στον τρίφτη
2 κόκκινες πιπεριές, ψιλοκομμένες
90 γρ. ελιές, κομμένες σε ροδέλες και χωρίς το κουκούτσι
19 ντοματίνια, στο μπλέντερ
25 λευκά μικρά μανιτάρια, ψιλοκομμένα
Αλάτι & πιπέρι
2 κ.σ. ελαιόλαδο
2 κ.σ. λευκό κρασί
μία χούφτα φρέσκος ψιλοκομμένος μαϊντανός

*Ο λόγος που σας δίνω τις ποσότητες με τόση λεπτομέρεια είναι διότι, χρησιμοποιώντας ένα ταψάκι 31,5 εκ. x 21,4 εκ., διαπίστωσα ότι είχα περιθώριο για λίγη περισσότερη ποσότητα. Η αναλογία των υλικών είναι σωστή αλλά αν χρησιμοποιήσετε ίδιο ταψάκι με μένα, προσθέσετε ακόμα 1/3 των ποσοτήτων που σας έχω γράψει. Αποδείχτηκε, βέβαια, ότι η συγκεκριμένη ζύμη δεν θα άντεχε περισσότερη ποσότητα ούτως ή άλλως, οπότε, σε τελική ανάλυση, η συνταγή δε ζημιώθηκε. Όπως και να 'χει, σημείωσα τα λάθη για αποφυγή μελλοντικών ατυχημάτων και για να μη σας δώσω αναξιόπιστες πληροφορίες.    




Οδηγίες:

Ξεκινάμε τσιγαρίζοντας το κρεμμύδι στο ελαιόλαδο μέχρι να μαραθεί. Προσθέτουμε τα καρότα, τις πιπεριές, τα μανιτάρια και τις ελιές και συνεχίζουμε το τσιγάρισμα. Αφού έχουν εξατμιστεί σχεδόν όλα τα υγρά, προσθέτουμε και τη ντομάτα, αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε και το μαιντανό. 
Χαμηλώνουμε λίγο την ένταση και αφήνουμε τα υλικά να σιγοβράσουν. 

Πολύ σημαντικό Tip: θέλουμε το τελικό αποτέλεσμα σχετικά στεγνό. Γι' αυτό και σιγοβράζουμε ανακατεύοντας για αρκετή ώρα, να εξατμιστούν τα υγρά αλλά να μη κολλήσουν τα υλικά μας. Δεν προσθέτουμε νερό.

Σβήνουμε με το κρασί και ανακατεύουμε λίγο ακόμα, να εξατμιστεί το αλκοόλ και να απορροφηθεί το κρασί από τα υλικά. 

Αν χρειαστεί, αφήνουμε το κατσαρολάκι στο σβησμένο μάτι για μερικά λεπτά ακόμα ώστε να εξατμιστεί πιθανή περιττή υγρασία που έχει μείνει. Εγώ το άφησα 5' αν και δεν ήταν επιτακτική ανάγκη. Περισσότερο για ασφάλεια.  

Σε λαδωμένο ταψάκι στρώνουμε τρία φύλλα χωριάτικα, τα οποία λαδώνουμε κάθε φορά πριν προσθέσουμε το επόμενο. Σε αυτό το σημείο αντιλήφθηκα ότι πιθανώς να μην "κρατήσει" η ζύμη τη γέμιση, οπότε χώρισα τη γέμιση στα δύο, άπλωσα τη μισή έβαλα ένα ακόμα φύλλο χωριάτικο από πάνω και άπλωσα την υπόλοιπη μισή γέμιση. Δεν είναι κάτι που έχω διαβάσει ή ξέρω, ήταν περισσότερο ενστικτώδης αντίδραση, η οποία φάνηκε να έχει αποτέλεσμα. 

Τα δύο φύλλα που έμειναν, τα άπλωσα από πάνω με το γνωστό τρόπο του λαδώματος του κάθε ενός. Χάραξα απαλά την επιφάνεια σε τετράγωνα κομμάτια. Δεν άλειψα την επιφάνεια με αυγό ως είθισται, καθώς το όλο νηστίσιμο εγχείρημα θα ακυρωνόταν. Λίγο, πολύ λίγο λαδάκι. 

Έβαλα την πίτα σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 40' - 45', ανάλογα πόσο τραγανή τη θέλουμε. Την αφήνουμε να κρυώσει πριν την κόψουμε. 



Enjoy!! 

Και σε περίπτωση που δε σας "ξαναδώ" μέχρι την Κυριακή,

Καλό Πάσχα σε όλους!! <3




Tuesday 15 April 2014

Φορτωμένη Σαλάτα με Φασολάκια!




Αυγό. Ας μιλήσουμε γι' αυτό το δώρο της κότας στην ανθρωπότητα

Έκατσα και έφτιαξα ολόκληρη συνταγή με μοναδικό γνώμονα να χρησιμοποιήσω το ένα και μοναδικό αυγό που έχει μείνει στο ψυγείο, το οποίο πρέπει να αδειάσει γιατί φεύγω πατρίδα για ένα παραδοσιακό βουκολικό Πάσχα, όπως επιβάλλεται. Για να πετύχει αυτή η συνταγή, χρειάστηκε να πάω για ψώνια. Και να γεμίσω το ψυγείο. Του οποίου ο τελικός προορισμός ήταν να αδειάσει. Βλέπετε, φαντάζομαι, την ανακολουθία των πράξεων μου. Γίναμε ένας φαύλος κύκλος, εγώ, το αυγό και το ψυγείο, όπως ο σκύλος που κυνηγάει την ουρά του. Κι ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι αυτό θέαμα που σε κάνει να σκεφτείς "αχ, τί έξυπνο ζωάκι είναι αυτό". Τώρα θα χρειαστεί να φτιάξω και μια συνταγή που να περιλαμβάνει καρότα, κρεμμύδια και πιπεριές μέχρι μεθαύριο ειδάλλως τα βλέπω να περνάνε εξονυχιστικό έλεγχο στο αεροδρόμιο. 

Ας επιστρέψουμε στο αυγό, λοιπόν, το οποίο με απογοήτευσε κατάφωρα μη αντιλαμβανόμενο το μέγεθος του ρόλου του. Κάποια κότα χτες το βράδυ άκουσε πολλές κατάρες. Το πλάνο ήταν να αράξει ανάλαφρα πάνω από τη σαλάτα μας, να ανοίξουμε μια μικρή τομή και ο κρόκος να χυθεί σαν καταρράχτης πάνω από τα ζαρζαβατικά μας. Αυτό ήταν το πλάνο. Το οποίο, δυστυχώς, ναυάγησε. Αν δε με πιστεύετε, δείτε τις φωτογραφίες. Είναι τώρα αυτό αξιοπρεπής σχηματισμός;

Αλλά ας όψεται που είχα μόνο ένα αυγό στο ψυγείο και ήτανε μεσάνυχτα. Α, ναι, παρέλειψα, συγχωρέστε με. Μεταμεσονύχτιο ήταν το βραδινό μου χτες. Τα πλάσματα της νύχτας και η Ματίνα που έτρεχε με ένα τρεμάμενο αυγό από τη μία άκρη της κουζίνας στην άλλη. Αλλά η τέχνη και η δημιουργία δεν έχουν ώρα. Και η πείνα επίσης. Έρχεται αυτοβούλως. Εγώ, πάντως, έπαιζα στη δεύτερη κατηγορία χτες, της πείνας. Αλίμονο, ποια εσωτερική ανάγκη θα μπορούσε να επιθυμεί διακαώς έκφραση με άδειο στομάχι; Ας είμαστε ρεαλιστές! 

Tip: Για τους νηστεύοντες, η σαλάτα είναι πολύ νόστιμη και χωρίς αυγά και ανθότυρα. Βιωματικά σας μιλάω, τη μισή σαλάτα την έφαγα κατά τη διάρκεια της παρασκευής της. Η πείνα που λέγαμε... 



Υλικά:

600 γρ. φασολάκια λεπτά 
1 κρεμμύδι ξερό, ψιλοκομμένο
1 αυγό, σφιχτό έξω μελάτο μέσα
10-15 ντοματίνια, κομμένα στη μέση
10-15 άσπρα μικρά μανιτάρια, ολόκληρα
1 κόκκινη πιπεριά κέρατο, ψιλοκομμένη
1 καρότο, ψιλοκομμένο
μαϊντανός & δυόσμος 
1 κούπα ανθότυρο τριμμένο

Για τη σως:

1 λεμόνι, χυμός
3 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κ.σ. μπούκοβο
1 κ.σ. μουστάρδα
Αλάτι & πιπέρι


Οδηγίες:

Σε αρκετό νερό που βράζει ρίχνουμε τα φασολάκια. 
Μετά από 7' προσθέτουμε τα μανιτάρια, το καρότο και την κόκκινη πιπεριά.
Αφήνουμε τα λαχανικά να βράσουν για άλλα 8'-10', ανάλογα με το πόσο ζωντανά τα θέλουμε. Τα στραγγίζουμε και τα ρίχνουμε μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ. 
Στο μπωλ προσθέτουμε και το ξερό κρεμμύδι, τα ντοματίνια, το μαιντανό και το δυόσμο και το ανθότυρο.
Εν τω μεταξύ, έχουμε χτυπήσει ελαφρά σε ένα μικρό βαζάκι τα υλικά της σως μας και περιχύνουμε τη σαλάτα μας. Ανακατεύουμε καλά να πάει παντού η σως. 



Enjoy!

138 και σήμερα....

Οι Μπεφτέδες!




Έχω μια φίλη. Από αυτές, που ακόμα κι όταν φοράς 10 χαμόγελα, θα πιάσει κάτι ανεπαίσθητο στην ατμόσφαιρα και θα σε ρωτήσει με αφοπλιστική σοβαρότητα τί δεν πάει καλά. 

Αυτή η φίλη είχε πάντα γεμάτο ψυγείο και σε αυτήν οφείλω την επιβίωση μου στα πανεπιστημιακά μας χρόνια. Θυμάμαι μια μέρα που την παρακολουθούσα αποσβολωμένη να φτιάχνει ατζεμ πιλάφι ανακατεύοντας ρύζια και κριθαράκια σε ένα μικροσκοπικό ταψάκι στο μικροσκοπικό φοιτητικό της φούρνο. Στο ίδιο ταψάκι μου έμαθε πως να μαρινάρω ένα κοτόπουλο για ένα ολόκληρο βράδυ και κάπως έτσι έφτιαξα το πρώτο μου φαγητό στη γάστρα. Κι αν καμιά φορά τύχαινε το ψυγείο να μην έχει μαγειρεμένο φαγητό, έφτιαχνα, στα κρυφά, τοστ με κέτσαπ, μουστάρδα και ρίγανη....

Με αυτή τη φίλη μου επινοήσαμε τον όρο φακές al dente. Αυτές τις φακές που, επειδή πεινάς σαν λύκος, βγαίνουν απο το μάτι πολύ νωρίτερα από ότι πρέπει και είναι σαν πέτρες αλλα εσύ τις τρως όπως και να'χει και τις βαφτίζεις al dente. Επί μήνες ολόκληρους έπαιρνα τηλέφωνο κάθε τρεις και λίγο και της ζητούσα τη συνταγή για τις al dente γιατί υποστήριζα ότι με χόρταιναν περισσότερο. Δεν την είχα σημειώσει ούτε μια φορά σε χαρτί. Μου την έδινε κάθε φορά. 

Με αυτή τη φίλη μου μια μέρα κάναμε έναν τρικούβερτο καυγά. Δεν θυμάμαι το λόγο. Θυμάμαι μόνο πως πριν κοπανήσω πίσω μου την πόρτα, της έδωσα ένα ταπεράκι με τον πρώτο λαδερό αρακά που είχα φτιάξει και αυτή μου έδωσε μια τσάντα με τη μπουγάδα μου που είχε στεγνώσει, μιας κι εγώ δεν είχα πλυντήριο. Την επόμενη μέρα πίναμε καφέ και μου έλεγε πόσο νόστιμος ήταν ο αρακάς. 

Με αυτή τη φίλη μου, όταν βγάλαμε τα πρώτα μας λεφτά, πήγαμε σε μία ακριβή ψαροταβέρνα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Παραγγείλαμε τα πάντα. Ο σερβιτόρος μας επισήμανε πολλές φορές, και όχι πολύ διακριτικά, ότι δεν θα μπορέσουμε να τα φάμε όλα αυτά. Τα φάγαμε όλα. 

Αυτή η φίλη μου, ειναι η καλύτερη μου φίλη. Και πριν γίνει η καλύτερη μου φίλη είχε  επινοήσει μια δική της λέξη. Τους Μπεφτέδες. Οι Μπεφτέδες ειναι οι κεφτέδες και τα μπιφτέκια ταυτόχρονα. Κι από τότε που το έμαθα, την υιοθέτησα κι γω. Και δεν έχω δικαίωμα να την κοροϊδέψω γιατί ήταν η πρώτη που αντιλήφθηκε ότι μέσα στο μυαλό μου είχα ομαδοποιήσει τα κέικ και τα τσουρέκια και τα έλεγα όλα κέικ για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, διάστημα που δε μπορούσε να δικαιολογηθεί από την ηλικία μου.

Αυτή η συνταγή για Μπεφτέδες είναι της μαμάς μου. Δεν έχει κανένα πρωτότυπο υλικό σε σχέση με άλλους Μπεφτέδες. Κι όμως ειναι οι πιο νόστιμοι Μπεφτέδες που έχω φάει και έχω φτιάξει ποτέ. Ίσως επειδή ειναι της μαμάς μου. Και ίσως επειδή ειναι η πρώτη συνταγή της που μου έμαθε....





Υλικά:

500 γρ. Κιμάς μοσχαρίσιος
1 κρεμμύδι ξερό, ψιλοκομμένο
2 χούφτες ψωμί ψίχα μπαγιάτικο, βουτηγμένο στο νερό και πολύ καλά στραγγισμένο
1 αυγό
1 κουταλάκι ξύδι
2 κουταλιές λάδι
Μαύρο πιπέρι & αλάτι
Ρίγανη
Δυόσμο
Μαϊντανό 


Οδηγίες:

Απλές, απλούστατες. Ζυμώνετε με τα χεράκια σας καλά όλα τα υλικά και φτιάχνεται μπαλίτσες με τις χούφτες σας. Τα αραδιάζετε σε ταψάκι και τα βάζετε στο φούρνο που είναι προθερμασμένος στους 180°C. Τα αφήνετε για 45' πάνω κάτω, όμως κάθε 20' τα γυρνάτε.




Enjoy! 
140 και σήμερα....

Thursday 10 April 2014

Μπακαλιάρος με Σπανάκι & Σουσάμι στο Φούρνο





Αυτό ήταν. Έκλεισα με το κεφάλαιο μπακαλιάρος. Έκλεισα και ούτε που κατάλαβα πώς συνέβη αυτό. Να έχει θυσιαστεί, δηλαδή, τουλάχιστον ένα ωκεανίσιο κοπάδι μπακαλιάρων το τελευταίο δίμηνο για να πειραματιστώ εγώ. Που, για να είμαι ειλικρινής, όχι μόνο δεν έχω μαγειρέψει ξανά στη ζωή μου τόσο πολύ μπακαλιάρο αλλά αμφιβάλλω κι αν έχω καταναλώσει τόσο μεγάλες ποσότητες αυτού του ψαριού σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ξανά. Ο ωκεανός μέσα μου έχω καταντήσει. Και ακόμα δεν μου έχει κάνει πρόταση ο Alejandro Amenabar να γυρίσουμε το σίκουελ του “Η θάλασσα μέσα μου’’.

Και καλά ο Amenabar, να τον δικαιολογήσω. Προφανώς και η ευθύνη πέφτει στην Penelope Cruz που δεν αφήνει τον Javier Bardem να συμπρωταγωνιστήσει μαζί μου στην ταινία. Μα να μην με έχει ανακαλύψει ακόμα ούτε ένας Πορτογάλος σεφ; Να μην με έχει προσεγγίσει ακόμα ούτε ένας αλιευτής μπακαλιάρων από τις Αζόρες να μου κάνει προσφορά μαζικής αποστολής σε τιμές χονδρικής;

Φεύγω. Πάω να απομονωθώ και να ηχομονωθώ για να βρω τρόπο να πολεμήσω το σύστημα από μέσα. Άμα με ζητήσει κανείς, πείτε του ότι ραδιουργώ. Θα επιστρέψω για μεσημεριανό.



Υλικά:

4 φιλέτα μπακαλιάρου
700 γρ. σπανάκι
30 γρ. σουσάμι
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1 φρέσκο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδου, ψιλοκομμένη
1 ποτήρι ντομάτες ψιλοκομμένες
1 ποτήρι νερό
4 κ.σ. ελαιόλαδο
5-6 μπαχάρια σε κόκκους
1 ξύλο κανέλας
1 κ.γ. μπούκοβο
1 πρέζα πάπρικα
1 κ.γ. ρίγανη
1 κ.σ. άνηθο
Χυμός από 1/2 λεμόνι
Χοντρό αλάτι & φρεσκοτριμμένο πιπέρι



Οδηγίες:

Σε μια κατσαρόλα τσιγαρίζουμε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια (ξερά & φρέσκα) και το σκόρδο μέχρι να μαραθούν.

Χαμηλώνουμε την ένταση και ρίχνουμε μέσα τις ντομάτες και τα μπαχαρικά. Τα ανακατεύουμε όλα μαζί για 1’ και προσθέτουμε το σπανάκι, το σουσάμι, το λεμόνι και το νερό. Τα αφήνουμε να σιγοβράσουν για 10’.

Σε ταψάκι, ελαφρώς λαδωμένο, στρώνουμε τα φιλέτα μπακαλιάρου και από πάνω ρίχνουμε το σπανάκι. Βάζουμε το ταψί σε προθερμασμένο στους 180 βαθμούς φούρνο για 30’-40’, ανάλογα το φούρνο μας.





Enjoy!

Tuesday 8 April 2014

Κουσκούς με Καπνιστό Σολωμό, Μανιτάρια & σάλτσα Εσπεριδοειδών




Κανονικά θα έπρεπε κάποια στιγμή να κάνω έναν απολογισμό και να αντιμετωπίσω με μία κάποια αυστηρότητα την εμμονή μου να ανεβάζω συνταγές κρεατοφαγικές ή βουτυράτες σε περίοδο νηστείας. Ή, τελοσπάντων, αφού το κακό έχει ήδη γίνει, να βρω έναν τρόπο να επανορθώσω.

Αυτό, λοιπόν, δεν θα συμβεί σήμερα. Για την ακρίβεια, δηλαδή, ούτε σήμερα. Δεν είναι ότι δεν προσπάθησα. Είναι ότι προσπάθησα και απέτυχα. Διαβάζοντας, βέβαια, αυτό που έγραψα, δεν είμαι σίγουρη για το ποιο είναι χειρότερο. Στο κεφάλι μου ακουγόταν καλύτερο. Μετά έγινε λέξεις και, όπως οτιδήποτε γίνεται από σκέψεις λέξεις, ξέχασα τί ήθελα να πω. Με τους ρυθμούς που πάω, σε λίγο θα ξεχνάω να πληρώνω και το ενοίκιο. Το οποίο, εντελώς συμπτωματικά, έχω ξεχάσει να πληρώσω.

Προσπάθησα, που λέτε, να αφήσω τον σολωμό έξω από τις υποθέσεις μου. Αλλά λίγο που έληγε σε λίγες μέρες και ήταν κρίμα γιατί έκανε τόσο δρόμο για να έρθει από τη Σκωτία και λίγο που τον είχα δει να φιγουράρει αγέρωχος σε ένα περσινό τεύχος Αλάτι & Πιπέρι που ξεφύλλιζα (του οποίου τα φύλλα είχαν τσαλακωθεί τόσο πολύ από τα λάδια, τα νερά και το ντοματοπολτό που θα σκάσω αν δε θυμηθώ ποια συνταγή πάλευα να πετύχω), πόσο να αντισταθώ; Αυτά, βέβαια, ήταν τα «λίγο» διότι το «πολύ» είναι το ότι είμαι λιχούδα. Δεν φαντάζεστε σε πόσο μεγάλη ποικιλία ερωτήσεων απαντάει το «επειδή είμαι λιχούδα».  Ερωτήσεων ποικίλης ύλης και άσχετων με το φαγητό. Μπορώ να τρελάνω κόσμο, αμέέέ....ρωτήστε και τη μάνα μου. Πέρασε δύσκολα μητρικά χρόνια.

Δύο σημειώσεις πριν περάσω στην συνταγή.

1ον Έμπνευση για τη συνταγή, μία σχετική συνταγή του σεφ Αλέξανδρου Παπανδρέου από το έντυπο τεύχος Αλάτι & Πιπέρι του περσινού Μαρτίου με τίτλο «Κουσκούς με μανιτάρια & σκουμπρί με πορτοκαλένια σως».

2ον Κατόπιν αιτήματος, αφιερώνω τη σημερινή συνταγή στον Παναγιώτη & το Θανάση που με οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια και σε καθημερινή οχτάωρη βάση, ένα βήμα πιο κοντά στην τρέλα! Γεια σας τρέλες!  



Υλικά:

·    250 γρ. κουσκούς
·    200 γρ. καπνιστός σολωμός, κομμένος σε λωρίδες
·    1 μέτριο ξηρό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
·    1 φρέσκο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
·    3 κ.σ. ελαιόλαδο
·    1 κύβος λαχανικών διαλυμένος σε ½ λίτρο ζεστό νερό
·    500 γρ. λευκά μανιτάρια, κομμένα στη μέση
·    ½ κούπα λευκό ξηρό κρασί
·    1 κούπα φρέσκος μαϊντανός, χοντροκομμένος
·    Αλάτι χοντρό & φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Ντρέσινγκ:

·    Χυμός από μισό πορτοκάλι
·    Χυμός από μισό λεμόνι
·    2 κ.σ. ελαιόλαδο
·    Αλάτι χοντρό & φρεσκοτριμμένο πιπέρι




Οδηγίες:

·    Σε μεγάλο μπωλ, βάζουμε το κουσκούς και το περιχύνουμε με το ζεστό νερό στο οποίο έχουμε διαλύσει τον κύβο λαχανικών. Το σκεπάζουμε και το αφήνουμε για μισή ώρα τουλάχιστον. Ενδιάμεσα σιγουρευόμαστε ότι έχει μείνει νερό ώστε αν έχει απορροφηθεί όλο να προσθέσουμε λίγο.
·    Σε ένα μικρό κατσαρολάκι, τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια (φρέσκα & ξηρά) μέχρι να μαραθούν και προσθέτουμε και τα μανιτάρια για άλλα 7’-8’, ανακατεύοντας συνέχεια να μη κολλήσουν. Τα σβήνουμε με το κρασί και τα αφήνουμε για λίγα λέπτα να εξατμιστεί το αλκοόλ.
·    Όταν είναι έτοιμα, αλατοπιπερώνουμε (με προσοχή γιατί το φαΐ θα αλατιστεί και από τον καπνιστό σολωμό και από τον κύβο λαχανικών) και ρίχνουμε μέσα το κουσκούς (με την προϋπόθεση το κουσκούς να έχει μουλιάσει όσο πρέπει στο ζωμό) και τις λωρίδες του καπνιστού σολωμού.
·    Σε ένα βαζάκι χτυπάμε μαζί όλα τα υλικά του ντρέσινκγ και περιχύνουμε το φαγητό μας.
·    Αφού το ανακατέψουμε καλά, το μεταφέρουμε σε μια σαλατιέρα, ώστε ο καθένας να βάλει στο πιάτο του όσο θέλει, και το πασπαλίζουμε με το φρέσκο μαιντανό.







Enjoy!