Tuesday 27 May 2014

Περί Αμπελοφυλλοσοφίας και Αμπελοφυλλοτυλίγματος.....

Η αποδόμηση ενός ντολμά!

Είναι 7:00 εδώ στο Ματινόσπιτο, έχω γεμίσει με μια γενναιόδωρη δόση καφέ την αγαπημένη μου κούπα και ετοιμάζομαι να σας μιλήσω για ένα από τα αγαπημένα μου παιδικά φαγητά. Ένα φαγητό που κατά έναν περίεργο τρόπο το θεωρούσα οικογενειακή καινοτομία τύπου "μόνο εμείς σε όλη την υφήλιο έχουμε σκεφτεί να τυλίξουμε ρύζι μέσα σε ένα αμπελόφυλλο." Ούτε οι Γιαπωνέζοι για το σούσι τέτοια υπερηφάνεια. Όπως και να 'χεί, στη δική μου οικογένεια η φράση "έχω φτιάξει σαρμαδάκια" αποτελούσε ανέκαθεν εκδήλωση αγάπης, κάτι σαν συνθηματικό ενδοοικογενειακό. Διότι ποτέ δεν έπρεπε να μείνει κανένας παραπονεμένος, οπότε όποιος αναλάμβανε να φτιάξει σαρμαδάκια αναλάμβανε να φτιάξει ποσότητες που να ταΐζουν τουλάχιστον μια μεραρχία εν καιρώ πολέμου και να τα μοιράσει επιμελώς και ισότιμα σε ταπεράκια. Βέβαια, το παιδικό μυαλό μου είχε κάπως παρερμηνεύσει την όλη διαδικασία, δίνοντας της πιο ηρωικές διαστάσεις απ' όσο δικαιολογείται, μιας και για αρκετό διάστημα πίστευα ότι το σόι μου ξαμολιόταν στους αγρούς και ζούρνεβε ξένα αμπέλια. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν ίσχυε, ήταν εξ´ολοκλήρου αποκύημα της αρρώστης φαντασίας μου και κανένα ποινικό μητρώο δεν εχει μαγαριστεί. Ακόμα δηλαδή. Γιατί για όλα μας έχω ικανούς. Πως είναι δυνατόν, άλλωστε, να εμπιστευτείς ανθρώπους που έχουν την πνευματική διαύγεια να τυλίγουν 200 σαρμαδακια 5 φορές το μήνα;

Παρά, λοιπόν, το γεγονός ότι η παράδοση απαιτούσε από τους νεότερους να κατέχουν άριστα την τέχνη του τυλίγματος και, ακόμα σημαντικότερο, ότι τα μέρη μου φημίζονται για τ' αμπέλια τους, εγώ, η ακαμάτρα, ούτε ένα δεν είχα τυλίξει. Θα έλεγε κανείς ότι σε αυτό το πάρε δώσε αγάπης, ήμουν λίγο συνετή στις δηλώσεις μου. Πάντως έτρωγα ότι κι αν μου δίνανε, άνευ φιλτραρίσματος, οπότε καμία προσφορά αγάπης δεν πήγαινε χαμένη. Είναι κι αυτό ένα ελαφρυντικό! Φήμες ότι οι γονείς μου πίστευαν ότι τους βγαίνει πιο ακριβό να με ταΐζουν παρά να με ντύνουν εξετάζονται ως ανακριβείς και κακοήθεις.





Επιστροφή στα σαρμαδάκια μας. Ή, όπως πρόσφατα ανακάλυψα, στα ντολμαδάκια μας. Βλέπετε υπάρχουν κι αυτές οι γλωσσικές διαφορές που έχουν να κάνουν με τις τοπικές διαλέκτους από τόπο σε τόπο που, εγώ προσωπικά, πολύ χαριτωμένες τις βρίσκω. Σε άλλα μέρη τα λένε γιαπράκια. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι ρίζες των ονομάτων ειναι κοινές. Η λέξη "ντολμάς" ειναι τούρκικο ρηματικό ουσιαστικό που προκύπτει από τη λέξη "doldurmak" που σημαίνει "γεμίζω" ενώ η λέξη "σαρμάς" ειναι το τούρκικο ρήμα "sarmak" που μεταφράζεται ως "τυλίγω". Στην ίδια φιλοσοφία έγκειται και το "γιαπράκι" που προέρχεται από το τούρκικο "yaprak" που σημαίνει "φύλλο". Το ταξίδι των λέξεων, όμως, δε σταματάει εδώ. Θα έχετε σίγουρα ακούσει τον όρο "ντολμαδάκια γιαλαντζί", δηλαδή ντολμαδάκια ορφανά, χωρίς κρέας. Τι σημαίνει, όμως, γιαλαντζί; Η τούρκικη λέξη "yalanci", δηλαδή "ψεύτικος", όπως αποκαλούσαν ένα πιάτο χωρίς κρέας. 

Αποφάσισα, λοιπόν, να τιμήσω την ιστορία και να επιδοθώ επιτέλους στην τέχνη του τυλίγματος. Ευτυχώς βρέθηκαν στον δρόμο μου τα αμπελόφυλλα Παγγαίου από το κτήμα Μιχόγλου τα οποία δε θέλουν και ζεμάτισμα, όπως διαπίστωσα προς μεγάλη μου ανακούφιση, και είναι χωρίς συντηρητικά. Τα πρώτα σαρμαδάκια που τύλιξα μου έβγαιναν τετράγωνα διότι φοβόμουν να πιέσω το ρύζι προς τα μέσα για να μη σκιστεί το φύλλο αλλά σύντομα κατάλαβα ότι δεν υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Ζουπήξτε το ρύζι άφοβα! Εν τέλει τους πήρα τον αέρα, όπως θα δείτε και από τις φωτογραφίες. Τα πρώτα, τα τετράγωνα, τα έχω κρύψει κάτω κάτω. 

Λοιπόν, ταπεράκι κανείς;





Υλικά:

2 ξερά κρεμμύδια, ψιλοκομμένα
3 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα με τα φύλλα τους
1 φλιτζάνι άνηθο και δυόσμο, ψιλοκομμένο
1 φλιτζάνι του τσαγιού ρύζι για 50 αμπελόφυλλα
5 κ.σ. Ελαιόλαδο
1 λεμόνι, το χυμό του (το μισό λεμόνι στη γέμιση και το μισό αφού τα τυλίγουμε μέσα στη κατσαρόλα)
Αλάτι & πιπέρι




Οδηγίες:

Σε μια κατσαρόλα τσιγαρίζουμε τα ξερά και τα φρέσκα κρεμμύδια  μέχρι να μαραθούν και στη συνέχεια ρίχνουμε το ρύζι. Ανακατεύουμε καλά να λαδωθεί το ρύζι και προσθέτουμε 1 φλιτζάνι νερό, τον άνηθο και το δυόσμο και αλατοπιπερώνουμε. Μόλις πάρει βράση, σβήνουμε το μάτι, κλείνουμε το καπάκι και τα αφήνουμε να σιγοβράσει για 5'.

Τα αμπελόφυλλα από το Κτήμα Μιχόγλου έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Δεν χρειάζονται ζεμάτισμα, ειναι έτοιμα για μαγείρεμα! Δε το λες και λίγο αυτό, είναι μεγάλη διευκόλυνση αν σκεφτεί κανείς πόση ώρα θα μας πάρει το τύλιγμα ούτως ή άλλως.

Παίρνουμε, λοιπόν, μια δεύτερη κατσαρόλα και αφού λαδώσουμε ελαφρώς τον πάτο της, απλώνουμε μια στρώση αμπελόφυλλα για να μην κολλήσουν τα σαρμαδάκια μας. Αρχίζουμε να τυλίγουμε στα αμπελόφυλλά μας τη γέμιση βάζοντας τη γυαλιστερή πλευρά προς τα έξω. Για κάθε σαρμαδάκι, ένα κουταλάκι του γλυκού με γέμιση είναι αρκετό. Φροντίζουμε να το τυλιξουμε σφιχτά ώστε να μην διαλυθεί κατά το μαγείρεμα και τα αραδιάζουμε κυκλικό και διαδοχικά στην κατσαρόλα, σαν φιδάκι.

Αφού τα στρώσουμε στην κατσαρόλα ρίχνουμε ζεστό νερό, ίσα ίσα να σκεπαστούν και ρίχνουμε λίγο ακόμα ελαιόλαδο, 2 κουταλιές της σούπας, και τον υπόλοιπο χυμό από το λεμόνι. Για να μη διαλυθούν τα σαρμαδάκια από το βρασμό τα σκεπάζουμε με ένα πιάτο.

Μόλις πάρουν βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά και τα αφήνουμε να βράσουνε μισή ώρα περίπου. Σβήνουμε το μάτι μόλις όλο το νερό εχει απορροφηθεί και τα αφήνουμε για ένα τέταρτο ακόμα πριν τα βγάλουμε να τα σερβίρουμε.

Enjoy!!

Wednesday 21 May 2014

Καλαμαράκια γεμιστά με Κους-κους, Γαρίδες & Ούζο αραχτά πάνω σε Φάβα Σαντορίνης



Τη λαϊκή ρήση "τρεις λαλούν και δυο χορεύουν" την έχετε ακουστά; Ε, λοιπόν, και οι πέντε της προαναφερθείσας κομπανίας έχουν στήσει ένα αυτοσχέδιο πανηγυράκι μέσα στο κεφάλι μου τον τελευταίο καιρό. Ελεύθερος χρόνος, αυτό ο άγνωστος! Ούτε βδομάδα δεν έχει που ο γυμναστής μου σταυροκοπήθηκε μπροστά στο θέαμα του μοναδικού ανθρώπου που χασμουριέται ενώ κάνει κοιλιακούς. Ειλικρινά, κοιμόμουν. Είχα μπει στον αυτόματο, όπως αυτά τα σκυλάκια που βάζουν στα αυτοκίνητα και σε κάθε λακουβίτσα πάει το κεφάλι του μπρος πίσω ρυθμικά. Για να μην αναφερθώ στο πλήθος σημειώσεων, χαρτούρας και πολύχρωμων post it στα πιο απίθανα σημεία του σπιτιού και του γραφείου. Να, σήμερα το πρωί έκατσα στο γραφείο, κοίταξα το μικρό ημερολόγιο μπροστά μου και κάτω από την 21η Μαΐου είχα γραμμένα δύο ονόματα, ένα τηλέφωνο και τη φράση "τοστ - μπιφτέκια - χωριάτικη". Ωραία, ας τα πάρουμε από την αρχή....ποιοι  είναι αυτοί οι άνθρωποι; Σε ποιον ανήκει αυτό το τηλέφωνο; Και υπάρχει άραγε η ελπίδα να μου φέρουνε μπιφτέκια; Καταλαβαίνετε, διστάζω να πάρω τηλέφωνο, μπορεί να να τους έχω τάξει εγώ να τους φτιάξω μπιφτέκια και να απέρριψε την πληροφορία ο εγκέφαλος μου σε μία προσπάθεια επιβίωσης. 

Η κατάσταση, λοιπόν, έχει ως εξής. Το ευτυχές γεγονός της βδομάδας είναι ένα. Ή μάλλον δύο. Το πρώτο είναι η διήμερη εκλογική άδεια και, κατ' επέκταση, οι ώρες απραξίας κάτω από τον ήλιο που αυτή συνεπάγεται. Καρτελάκι "Μην ενοχλείται" στο κούτελο, φωτοσύνθεση και γραφικότητα. Πάντα γραφικότητα! Το δεύτερο είναι η τιμή που μου έκανε το περιοδικό K-magazine να με συμπεριλάβει στην συντακτική ομάδα του με μία εβδομαδιαία στήλη γαστρονομικού περιεχομένου. Καταλάβατε, θα ξεσαλώσω, θα πάρω αμπάριζα κρασοπουλειά, κουτούκια, μαγέρικα και εκθέσεις, θα δοκιμάσω τα άπαντα, θα τα μαγειρέψω κιόλας και μετά θα έρθει το καλοκαίρι και θα με βρει ζουμπουρλή και ευτυχή. Και μη νομίζετε ότι η λίστα τελειώνει εδώ διότι έπεται και συνέχεια! 

Voila!

Το Food4Good επανέρχεται! Σε πιο απαιτητικές συνθήκες από ποτέ! 7.000 μερίδες συνολικά, ο μαραθώνιος ψησίματος μόλις απέκτησε νέες διαστάσεις. Όλα στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Ευ ζην από τους Surfers4Life με στόχο την οικονομική στήριξη των συλλόγων Κ.Ε.Φ.Ι. (Καρκινοπαθών Εθελοντών και Φίλων Ιατρών) και Π.Ε.Σ.Π.Α. (Πανελλήνια Ένωση Σπανίων Παθήσεων). Πρώτα θα τρέξουμε, μετά θα ποδηλατήσουμε, μετά θα κάνουμε καγιάκ και μετά θα φάμε. Μη σας μπερδεύει ο πληθυντικός, εσείς θα τα κάνετε όλα αυτά. Εγώ κατά πάσα πιθανότητα θα ψήνω. Για πάντα.

Και τώρα, λοιπόν, που η γαστρονομική ατζέντα του μήνα ολοκληρώθηκε μπορούμε να περάσουμε στην επίλυση των μικρών λεπτομερειών. Όπως, ας πούμε, ο ύπνος. Αυτός ο δεύτερος άγνωστος. ;) 

Στα δικά μας και πάλι. Την Κυριακή υποδέχτηκα μαγειρικά το καλοκαίρι. Τελικά αποδείχθηκε λάθος συναγερμός αλλά δεν πτοούμαστε. Τον είδατε τον τίτλο, ξέρετε τί να περιμένετε. Θα ήθελα απλά να σας εκμυστηρευτώ ότι καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αποτελέσματος έπαιξε το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, ρίξαμε λίγο ούζο στο φαί και το υπόλοιπο στο στομάχι μας. Μεγάλα κέφια! Δικό σας, λοιπόν. 



Υλικά:

600 γρ. καλαμαράκια

400 γρ. γαρίδες, πολύ μικρές 
500 γρ. φάβα Σαντορίνης
1 φλιτζανάκι κους-κους
1 σφηνάκι ούζο
1 φλιτζανάκι φρέσκος ψιλοκομμένος άνηθος & μαϊντανός
1 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
2 κ.σ. φρέσκος ντοματοχυμός
1 μεγάλο κρεμμύδι ξερό, ψιλοκομμένο
3 κρεμμύδια φρέσκα, ψιλοκομμένα
1 σκελίδα σκόρδο, πολτοποιημένη
1 κ.κ. γλυκιά πάπρικα
Αλατοπίπερο



Οδηγίες:

Σε βαθιά κατσαρόλα βάζουμε τη φάβα με 4 δάχτυλα νερό πάνω από τη φάβα. Μόλις πάρει βράση , χαμηλώνουμε λίγο την ένταση και την αφήνουμε να βράσει για 40' ενώ την ξεαφρίζουμε όποτε χρειάζεται. 

Ταυτόχρονα σε μικρό κατσαρολάκι βράζουμε για 10' τις μικρές γαρίδες σε 500ml νερό. Μετά το πέρας των 10', αφήνουμε τις γαρίδες στην άκρη και σε ένα βαθύ μπωλ ρίχνουμε το νερό από τις γαρίδες και το κους-κους, το σκεπάζουμε με μία πετσετούλα και το αφήνουμε να φουσκώσει για 15'. Εάν μετά το πέρας των 15' δεν έχει απορροφηθεί όλος ο ζωμός, τον στραγγίζουμε. 

Καθαρίζουμε τα καλαμαράκια και ψιλοκόβουμε τα πλοκάμια τους για να τα βάλουμε μετά στη γέμιση. 

Όταν περάσουν τα 40' βρασίματος της φάβας, σε μικρό τηγανάκι τσιγαρίζουμε το ξερό κρεμμύδι και την πάπρικα στο 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο και το προσθέτουμε στη φάβα, η οποία έχει ήδη αρχίσει να πολτοποιείται. Αφήνουμε άλλα 20' πριν κλείσουμε το μάτι, ανακατεύοντας ανά τακτά διαστήματα. Εγώ με μία ώρα βρασμού δε χρειάστηκα τον εργαλείο του πουρέ, πάτησα απλά την τρυπητή κουτάλα για ένα πιο ομογενοποιημένο αποτέλεσμα.  Αφήνω την κατσαρόλα στην άκρη.

Στο κατσαρολάκι που βράσαμε τις γαριδούλες, τσιγαρίζουμε στο υπόλοιπο ελαιόλαδο το φρέσκο κρεμμύδι και το σκόρδο. Μόλις μαραθούν προσθέτουμε το κους-κους και το λαδώνουμε καλά για 2'. Σβήνουμε με το ούζο και μόλις το αλκοόλ εξατμιστεί προσθέτουμε τις γαρίδες, τα πλοκάμια, τον άνηθο, τον μαϊντανό και τη ντοματούλα και αλατοπιπερώνουμε. Αφού ανακατέψουμε καλά όλα τα υλικά, τα αφήνουμε λίγα λεπτά να κρυώσουν λίγο και στη συνέχεια με ένα κουταλάκι βάζουμε τη γέμιση στα καλαμαράκια. Στουμπώστε τη γέμιση χωρίς φόβο, το κους-κους δε φουσκώνει. 

Αραδιάστε τα καλαμαράκια σε ένα ταψί, ρίξτε λίγες σταγόνες ελαιόλαδο και ψήστε τα για 30' max σε προθερμασμένο στους 180 βαθμούς φούρνο. 

Tip σερβιρίσματος: Απλώστε σε μια πιατέλα τη φάβα και από πάνω αραδιάστε τα γεμιστά καλαμαράκια! 



Enjoy! 
 


Friday 16 May 2014

Το Lunch Break του Σταμ...


Σαλάτα με Μαυρομάτικα Φασόλια & τόνο



Θυμάστε που είχα μια κολλητή και σας είχα γράψει ολόκληρο μυθιστόρημα για να καταλήξω να σας δώσω τη συνταγή για τους παραδοσιακούς Μπεφτέδες; Ε σ´αυτό το μοτίβο θα κινηθούμε και σήμερα! Έχω, που λέτε, έναν συνάδελφο! Τον Σταμ! Παιδί απ' τα λίγα, σίγουρα οι πλανήτες ήταν ευθυγραμμισμένοι όταν γεννήθηκε δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια επιτυχία. Και δε το λέω επειδή είμαστε συνονόματοι, ούτε επειδή ο τυχερός αριθμός και των 2 μας είναι το 8 και τσακωνόμαστε για το ποιος θα πάρει τα λαχεία με τα περισσότερα 8άρια. Να, άμα θέλετε να σας μιλήσω και για ένα ελάττωμά του για να μη κατηγορηθώ για υποκειμενικότητα. Κάθε πρωί που έρχεται στο γραφείο περνάει απ' όλα τα γραφεία και μας κάνει χειραψία λες και βρίσκεται σε προεκλογική καμπάνια. Δε λέω, καλό ειναι να αλλάζεις ρόλους μέσα μια δουλειά γραφείου για να μη βαριέσαι κιόλας βρε παιδί μου αλλά έτσι όπως πάει θα έρθει η ώρα της κάλπης μεθαύριο και θα ψάχνω το όνομα του στο ψηφοδέλτιο. Γιατί δε ξέρω αν σας το ´πα, εμένα μ' έχει πείσει, θα την δώσω την ψήφο μου, όλα κι όλα.

Παρόλα αυτά τον κρατάμε για φίλο μας γιατί έχει ένα τεράστιο προτερήματα. Όταν του περισσεύει αφρόγαλα φτιάχνει κι ένα καπουτσίνο παραπάνω. Το λεξικό δίπλα στη φράση συναδελφική αλληλεγγύη έχει μια φωτογραφία του. Επεξεργασμένη στο Instagram με vintage φίλτρα και hashtag #coworkeroftheyear. Που λέτε ο Σταμ ανήκει σε αυτή την τυχερή κατηγορία αντρών που έχει και μάνα και γυναίκα εξαιρετικές μαγείρισσες. Τα lunch break του, όπως αποκαλούσαμε και τα τάπερ με τα κεφτεδάκια που μας έβαζε στη τσάντα η μαμά μας στο δημοτικό, ειναι υπερπαραγωγές. Τάπερ, ταπεράκια, βαζάκια και δε συμμαζεύεται. Έχω βάσιμες υποψίες ότι αυτή η μητέρα-είδωλο έχει επιχειρήσει να βάλει στη σακούλα και τα καλά πορσελάνινα σερβίτσια και απλά ο Σταμ άσκησε βέτο. Όρεξη να 'χεις να κάνεις οφθαλμόλουτρο στη κουζίνα. Για να καταλάβετε, όταν εχει φαγητό τύπου μακαρόνια με σάλτσα, η σάλτσα τοποθετείται στον πάτο του τάπερ ώστε ο όταν ο Σταμ το ανάποδογυρίσει στο πιάτο η σάλτσα να είναι από πάνω. Σταματήστε ότι κάνετε, αυτές οι γυναίκες αξίζουν το χειροκρότημα μας. Ότι κολατσιό και να φτιάχνετε στους συζύγους σας, αυτό το επίπεδο είναι για δύσκολους λύτες και έχετε ήδη χάσει από τα αποδυτήρια. 

Ένα είναι, όμως, το απόλυτο lunch break του Σταμ. Η σαλάτα με μαυρομάτικα φασόλια, τόνο, φρέσκο κρεμμυδάκι, ντοματούλα και μαϊντανό. Συνοδεύεται υποχρεωτικά με μικρό βαζάκι με λαδολέμονο. Τόσο συχνά που τη βλέπω, τη λιμπίστηκα και την έφτιαξα κι εγώ με μια μικρή παραλλαγή. Και επειδή φημίζομαι και για την εγκράτεια μου, η ποσότητα που έφτιαξα μπορεί άνετα να καλύψει τις ανάγκες σε περίπτωση που σας τύχει κανένα απρόοπτο σουαρέ του Πρέσβη. 

Η δική μου παραλλαγή είχε τις εξής δύο αλλαγές. Πρώτον, τις ντομάτες τις ξεφλούδισα και τις χτύπησα ελαφρά στο μπλέντερ οπότε κράτησαν την φρεσκάδα και το άρωμα τους αλλά έμοιαζαν και λίγο με σάλτσα. Φυσικά τις προσέθεσα στο τέλος, δεν τις θέλουμε μαγειρεμένες, μη ξεχνάτε ότι φτιάχνουμε σαλάτα. Δεύτερον, στο λαδολέμονο προσέθεσα και λίγες κουταλιές από την φανταστική σάλτσα με πιπεριές και φασόλια του Ναουμίδη, ένα από τα αποκτήματα μου από το "Ελλάδα Γιορτή Γεύσεις" στην Τεχνόπολη το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. 


Υλικά:

500 γρ. μαυρομάτικα φασόλια
2 κονσέρβες τόνο σε νερό
3 κ.σ. φρέσκος ψιλοκομμένος μαιντανός
5 μεγάλες ώριμες ντομάτες, ξεφλουδισμένες και ελαφρώς χτυπημένες στο μπλέντερ
3 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα

Για τη σως:

1/2 κούπα ελαιόλαδο 
2 λεμόνια, το χυμό τους


Οδηγίες:

Επιπέδου Πυρηνικής Φυσικής τουλάχιστον. Βράζουμε τα μαυρομάτικα σε άφθονο νερό για περίπου 1 ώρα. Τα στραγγίζουμε και προσθέτουμε μέσα τα υπόλοιπα υλικά. Εν τω μεταξύ ανακατεύουμε τα υλικά της σως ώστε να ομογενοποιηθεί το μείγμα, το περιχύνουμε και αυτό πάνω από το φαί και ανακατεύουμε όλα τα υλικά καλά.

Μετά παίρνουμε ένα κουτάλι και την κατσαρόλα και αράζουμε μπροστά στη τηλεόραση. 


Enjoy!



Tuesday 13 May 2014

Το Food4Good γιόρτασε την Παγκόσμια Ημέρα Κέικ ψήνοντας για καλό σκοπό ~ Bonus: η συνταγή για το Κέικ Λευκή Σοκολάτα & Πορτοκάλι


Φλερτάροντας με τη γραφικότητα, θα επανέλθω σε ένα θέμα που το τελευταίο διάστημα έχει αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο μεγάλων αλλαγών εντός αλλά και εκτός μου, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες. Πόσο πολύ μας επηρεάζουν οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν; Η απάντηση είναι απλή και αυταπόδεικτη. Πολύ. Στους ανθρώπους βρίσκουμε την έμπνευση, το κίνητρο, την αισιοδοξία όπως εξίσου εύκολα βρίσκουμε και τα ακριβώς αντίθετα, αυτά που σε πείθουν ότι δε μπορείς ή ότι δε ξέρεις ή ότι δεν αρκείς. Μία από τις πιο αγαπημένες μου φίλες (γεια σου, Σμα) μου είχε πει πριν από κάποιους μήνες ότι δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε αρνητικές ενέργειες μα να βρούμε ανθρώπους που θαυμάζουμε και να μάθουμε την ιστορία τους. Και έπειτα να μάθουμε από την ιστορία τους. Γιατί εκεί που κοιτάς, εκεί θα πας. Αν θες να αλλάξεις πορεία, θα πρέπει να αλλάξεις βλέμμα. 

Κι όταν αλλάξεις βλέμμα, θα βρεις μπροστά σου πόρτες και παράθυρα που μέχρι πριν τα νόμιζες κλειδωμένα. Κι όταν γυρίσεις το πόμολο θα ξέρεις πια ότι έχεις ξεκινήσει το ταξίδι σου και δεν υπάρχουν πια φαντάσματα, ξημέρωσε. Και ως δια μαγείας, θα ξεδιπλώνονται μπροστά σου σαν ντόμινο ονόματα και ιστορίες που θα σε παρασέρνουν μπροστά, λίγο στα τυφλά λίγο από ένστικτο, πάντως μπροστά.

Έτσι μπήκαν στη ζωή μου τα κορίτσια από την ομάδα Food4Good. Τις διάβασα, τις γνώρισα πρώτα μέσα από τα Food Blogs τους και έπειτα από κοντά στα φιλανθρωπικά events που διοργάνωναν. Και κάπως έτσι, το Σάββατο 03.05.2014 μου έκαναν την τιμή να με καλέσουν να συμμετάσχω στο Food4Good εν όψει World Baking Day, σύμφωνα με την παράδοση της οποίας, κάθε 3η Κυριακή του Μαϊου είναι μια μέρα αφιερωμένη στη χαρά της δημιουργίας και του ψησίματος Κέικ ως χειρονομία αγάπης και προσφοράς. Η φετινή πρόκληση; "Εσύ, για ποιον θα φτιάξεις κέικ;"

Σε αυτό το κλίμα, λοιπόν, και με πολύτιμο σύμμαχό μας σε αυτό το μαραθώνιο ψησίματος το Βιτάμ, η ομάδα Food4Good σε συνεργασία με άλλους 13 Food bloggers, έψησε 26 διαφορετικά κέικ, αλμυρά και γλυκά, και πολλά ακόμα muffins, cupcakes και ταρτάκια και προσέφερε όλα τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν στα παιδιά της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων Παιδιών - Νοητικά Υστερούντων, Π.Ε.Γ.Κ.Α.Π. - Ν.Υ

Την στέγη για αυτή την όμορφη διοργάνωση την εξασφάλισε το six D.O.G.S., παραχωρώντας την υπέροχη αυλή του για τέσσερις ώρες. Τέσσερις ώρες γεμάτες χαμόγελα, υπέροχους ανθρώπους και πολλά κέικ. Ένα μεγάλο δυνατό ευχαριστώ σε όλους. Σε όσους το έκαναν πραγματικότητα και σε όλους εσάς που ήρθατε και το ζήσατε μαζί μας. Και ένα ακόμα προσωπικό ευχαριστώ στην Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου-Μαραγκουδάκη  (Sabor by Conna) και στη Γωγώ Παπαδιονυσίου (mamatsita), την ομάδα μου, που με την εμπειρία, το χιούμορ και τη γλυκήτητα τους κατάφεραν να διαχειριστούν όλες τις κρίσεις πανικού μου! Ναι, ναι, μη γελάτε...νομίζετε ήταν εύκολο να ψήσω 70 cupcakes από εκεί που μια ζωή μαγείρευα το πολύ για 3 ανθρώπους; 



Και τώρα θα διακόψουμε το πρόγραμμα μας διότι ακολουθεί σκληρό foodporn. Απομακρύνετε από την οθόνη άτομα με ανεβασμένο ζάχαρο και άτομα που ακόμα πιστεύουν ότι οι δίαιτες λίγο πριν το καλοκαίρι μπορούν να πετύχουν! Όλες οι φωτογραφίες με κέικ που ακολουθούν είναι της Άρτεμις Τσίπη, την οποία ευχαριστώ ειλικρινά για την παραχώρηση τους και σας προτρέπω να θαυμάσετε την δουλειά της στη σελίδα της, wonderfoodland





Τα κορίτσια του Food4Good (από αριστερά ->Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου-Μαραγκουδάκη - Sabor by Conna, Άρτεμις Τσίπη - Wonderfoodland, Άννα Πάνου - Sugarbuzz, Έλενα Σμπώκου - Elena's Cooking, Ελένη Βονισσάκου - The Foodie Corner, Εύα Μονοχάρη - Funky Cook, Μαριλίτα Χατζηβασιλείου - Gourmelita)

Κέικ Λευκή Σοκολάτα - Πορτοκάλι 

Υλικά:

270 gr., λευκή σοκολάτα
2 μεγάλα φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
1 μεγάλο φλιτζάνι βούτυρο βιτάμ, λιωμένο
1/4 κ.γ. αλάτι
1/2 μεγάλο φλιτζάνι ζάχαρη ψιλή
2 γεμάτες κ.σ. ξύσμα από πορτοκάλι
3 μεγάλα αυγά, ξεχωριστά οι κρόκοι από το ασπράδι
1/3 φλιτζανιού φρέσκο γάλα

Για το γλάσο λευκής σοκολάτας πορτοκάλι θα χρησιμοποιήσουμε:
100 ml πηχτή κρέμα γάλακτος
400 γρ. λευκή σοκολάτα
1 κ.σ. χυμό πορτοκάλι
1 κ.σ. ξύσμα πορτοκάλι



Οδηγίες:

Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 βαθμούς και αλευροβουτυρώνουμε τη φόρμα μας.

Λιώνουμε τη λευκή σοκολάτα σε μπεν μαρί και την αφήνουμε να κρυώσει.

Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι.

Σε ένα δεύτερο μπωλ χτυπάμε με το μίξερ το λιωμένο βούτυρο, τη ζάχαρη και το ξύσμα πορτοκαλιού. Αφού ομογενοποιηθούν, ρίχνουμε σιγά σιγά τους κρόκους συνεχίζοντας το χτύπημα. Σταδιακά και με το μίξερ στη χαμηλή ταχύτητα αρχίζουμε να προσθέτουμε το μείγμα του αλευριού, τη λιωμένη σοκολάτα και το γάλα.  

Σε ένα τρίτο μπωλ χτυπάμε τα ασπράδια σε σφιχτή μαρέγκα και τα προσθέτουμε στο μείγμα. 

Ανακατεύουμε καλά και βάζουμε το μείγμα μας στη φόρμα. Ανάλογα με το πόσο μεγάλα φλιτζάνια χρησιμοποιήσετε για δοσολογία, η ώρα ψησίματος κυμαίνεται από 35'-45'. Στην πρώτη προσπάθεια, χρησιμοποίησα φλιτζάνια για διπλό ελληνικό καφέ και το κέικ μετά τα 30' άρχιζε να αρπάζει. Στη δεύτερη προσπάθεια, χρησιμοποίησα μεγάλες κούπες του καφέ (νες) και το κέικ ήταν έτοιμο σε 45'. Πριν το αναποδογυρίσετε περιμένετε 15' να κρυώσει.

Εν τω μεταξύ σε ένα μπρικάκι ζεστάνετε τη κρέμα γάλακτος λίγο πριν το σημείο βρασμού. Χύστε την σιγά σιγά σε ένα μπωλ που μέσα έχετε κόψει σε μικρά κομμάτια τη λευκή σοκολάτα. Μόλις μετατραπεί σε παχύρρευστη κρέμα προσθέστε το ξύσμα και το χυμό. Περιχύστε το κέικ όσο είναι ακόμα ζεστή και αφήστε την να κρυώσει για να δέσει πριν κόψετε το κέικ. :)



Enjoy <3



Thursday 8 May 2014

Ριζότο με Κοτόπουλο, Μοσχολέμονο & Κάσιους (και ένα "φανταστικό¨ υλικό)





Ας εξηγηθώ για να μη παρεξηγηθώ μιας και ο τίτλος αφήνει μία εσάνς μυστηρίου. Έφτιαξα ένα πολύ νόστιμο ριζότο με κοτοπουλάκι, limes και με ένα plot twist με κάσιους, έτσι για να ανεβάσω λίγο το ρίσκο. Και μετά το αποτελείωσα με ένα φανταστικό υλικό που ακούει στο όνομα Παρμεζάνα. Και το αποκαλώ φανταστικό, όχι μόνο επειδή είναι ένα ομολογουμένως γευστικό υλικό που δίνει πόντους σχεδόν σε όποιο πιάτο το προσθέσεις αλλά και επειδή είναι...φανταστικό. Κυριολεκτικά. Της φαντασίας μου, πώς αλλιώς να σας το πω; Δε την έβαλα ποτέ στο ριζότο. Αυτή η τελευταία μα καθοριστική πινελιά δεν δόθηκε ποτέ. Είμαι λιχούδω και ανυπόμονη, αυτή είναι η αμαρτία μου, λιθοβολήστε με στην κεντρική πλατεία του χωριού, δε θα προβάλλω αντίσταση. 

Επιτρέψτε μου, όμως, να υπερασπιστώ τον παμφάγο εαυτό μου λέγοντάς σας ότι αν δεν ήμουν βιαστική και αφηρημένη, έτσι θα λέμε πλέον το έρμαιο των παθών μου, ίσως και να μην είχα την φαεινή ιδέα για τα αλμυρά muffins που έφτιαξα χτες βράδυ και τα οποία είχαν μεγάλη επιτυχία και απήχηση στο ευρύ κοινό. Το οποίο ήταν ο ένας και μοναδικός επίσημος δοκιμαστής μου (όπως λέει και η φίλη μου η Ελεάννα στο myhomemymemories). Ναι, έναν είχα εύκαιρο, τί να έκανα; Να έπαιρνα τους δρόμους μέσα στην άγρια νύχτα να κάνω γκάλοπ γευσιγνωσίας; "Ναι, γεια σας, ρίχνετε κάτι πρόχειρο πάνω σας και να μου πείτε ποιες γεύσεις αναγνωρίζετε σε αυτό το muffin και τι βαθμό θα του δίνατε από το 1 ως το 10; Τί εννοείται ότι κοιμόσασταν, κύριε; Εδώ διακυβεύονται συμφέροντα, γίνετε λίγο συνεργάσιμος, η δημιουργία δεν έχει ώρα. Α, ξυπνήστε μου και τη γιαγιά λίγο, το ξέρω ότι κρύβετε μία στο τέλος του διαδρόμου". Ή μήπως να το δοκίμαζα εγώ; Στις 12 τα μεσάνυχτα, 1 μόλις μήνα πριν βγούμε στις παραλίες; Ω θεέ μου, η ανθρωπότητα έχει χάσει τα λογικά της! 

Τέλος με την εισαγωγή. Τώρα θα περάσουμε στο κυρίως θέμα, το οποίο είναι μακροσκελές, πολύπλοκο και πολυεπίπεδο και συνοψίζεται ως εξής: δοκιμάστε αυτό το ριζότο και δε θα το μετανιώσετε. Αυτό. Μόνο μη ξεχάσετε να ρίξετε και λίγες φλούδες παρμεζάνας από πάνω, η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά, και μετά ελάτε ξανά στο hungry girl να μου πείτε πόσο ωραία έδεναν τα υλικά μεταξύ τους να σκάσω από τη ζήλια μου.

Και ας περάσουμε και στον επίλογο. Εσείς τί πιστεύετε ότι πάει στραβά με μένα και οι εισαγωγές μου κρατάνε μια αιωνιότητα και μία μέρα και 9 στις 10 φορές ξεκινάω από Γλυφάδα και φτάνω Πειραιά μέσω Κηφισιάς; Κάτι φήμες περί φλυαρίας, δεν τις πιστεύω, σκευωρίες για να σπιλώσουν την υπόληψη μου είναι ;) 





Υλικά:

2 φιλέτα κοτόπουλο
7 limes, από τα 6 θέλουμε και το χυμό και το ξύσμα τους και το 7ο το κόβουμε σε λεπτές φετούλες
1 φλ. κάσιους καβουρδισμένα, αλατισμένα και ψιλοκομμένα στο μπλέντερ
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
2 φλ. ρύζι long grain
1 φλ. λευκό ξηρό κρασί
4 κ.σ. ελαιόλαδο 
2 κύβους knorr ζωμός κοτόπουλου
Αλάτι & πιπέρι (με προσοχή & δοκιμές το αλάτι γιατί τα κάσιους είναι αλατισμένα)

Οδηγίες:

Πλένουμε και στραγγίζουμε τα φιλέτα μας, τα στρώνουμε πάνω σε μία λαδόκολλα και απλώνουμε από πάνω τις λεπτές φετούλες από το ένα μοσχολέμονο. Θα βάλουμε τα φιλέτα σε προθερμασμένο στους 180 βαθμούς φούρνο για 1 ώρα και ανά 20 λεπτά θα τα γυρίζουμε. Εάν αντιληφθούμε ότι κάποια φετούλα μοσχολέμονο αρπάζει θα την αφαιρούμε. Το άρωμα θα το δώσουν όπως και να 'χει.

Εν τω μεταξύ, σε κατσαρολάκι ζεσταίνουμε 1 λίτρο νερό με τους 2 κύβους knorr και το χυμό και το ξύσμα από τα υπόλοιπα 6 μοσχολέμονα. Μόλις ομογενοποιηθεί το μείγμα σβήνουμε το μάτι αλλά αφήνουμε πάνω το κατσαρολάκι για να διατηρείται ζεστός ο ζωμός. 

Σε κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το κρεμμυδάκι μας στο ελαιόλαδο και, μόλις μαραθεί, προσθέτουμε το ρύζι. Αφού λαδωθεί καλά το ρύζι, το σβήνουμε με το κρασί. 

Αφού εξατμιστεί το αλκοόλ, ακολουθούμε την στάνταρ διαδικασία για ριζότο. Με κουτάλα προσθέτουμε ζωμό στο ρύζι και ανακατεύουμε μέχρι να απορροφηθεί και συνεχίζουμε έτσι μέχρι να τελειώσει ο ζωμός. Αν θέλουμε το ριζότο μας περισσότερο πιλαφοειδές και λιγότερο σπυρωτό, προσθέτουμε και κανένα φλιτζανάκι νερό ακόμα μέχρι να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα σύμφωνα με τα δικά μας γούστα. Εγώ 2 φλιτζανάκια νερό τα έριξα πάντως. 

όταν το ριζότο θα είναι σχεδόν έτοιμο, θα ρίξουμε μέσα τα φιλέτα μας, τα οποία θα έχουμε ψιλοκόψει,  και τα ψιλοκομμένα κάσιους και αφού αλατοπιπερώσουμε θα ανακατέψουμε και θα σερβίρουμε.

Α ναι, μωρέ, πάλι το ξέχασα!! Βάλτε και παρμεζάνα! :P



Enjoy!!







Sunday 4 May 2014

Ψαρονέφρι μαριναρισμένο σε Μαρμελάδα Πορτοκάλι & Baby Πατάτες στο φούρνο




Αχ, χειμώνα σας άφησα, καλοκαίρι σας ξαναβρίσκω! Εντάξει, έχουν περάσει μόλις 5-6 μέρες αλλά θα έπρεπε να είχατε ήδη αντιληφθεί τη φυσική ροπή μου προς τις δραματικές εισαγωγές εδώ και καιρό. Για να μη συνυπολογίσω και τον αλλόφρονα καιρό, ο οποίος είναι ξεκάθαρα σύμμαχος μου...να, σαν χτες θυμάμαι που σας έφτιαχνα σκεπαστή τάρτα φράουλας και έξω από το παραθύρι μου πέρασε ο Νώε και τον τράταρα ένα κομματάκι τάρτα, κρίμα ήταν ο άνθρωπος, ολόκληρη μαούνα έιχε να κουμαντάρει μέσα στον κατακλυσμό, κι αν δε με γέλασαν τα μάτια μου, την είχε παραφορτώσει κιόλας.

Ενώ σήμερα, χαρά θεού. Γαλάζιος ουρανός, ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδούν, τα λέλουδα ανθίζουν και εγώ μπορώ να συνεχίσω να λέω κλισέ ατάκες μέχρι να βρεθεί ένας άνθρωπος να με βοηθήσει να διώξω αυτή τη δεκαοχτούρα που κατασκηνώνει κάθε πρωί στο μπαλκόνι μου και ξυπνάω βλέποντας όνειρο ότι μου επιτίθενται τα πουλιά του Χίτσκοκ και τα angry birds της Rovio Entertainment ταυτόχρονα. Ας την διώξει και δικαστικά αν χρειαστεί, αρκεί να τη διώξει, ποια είμαι εγώ να κρίνω άλλωστε; 

Σε άλλα νέα, έχω πολύ δυνατές δικαιολογίες για την απουσία μου, τις οποίες θα σας μεταφέρω σε τίτλους προς το παρόν, καθώς είναι ήδη στα σκαριά πλήρης ενημερωτική ανάρτηση εντός των επομένων ημερών. Το Food4Good φαντάζομαι θα το γνωρίζετε ήδη οι περισσότεροι. Βέβαια, και να μη το γνωρίζετε, είναι δεδομένο ότι θα το μάθετε στο κοντινό μέλλον, μιας και όταν μια ομάδα συγκροτείται για σκοπό φιλανθρωπικό και με γνώμονα το μεράκι, το ταλέντο και την αγάπη για την δημιουργία και την προσφορά, το αποτέλεσμα ειναι μαγικό, ανθεκτικό στο χρόνο και τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα. Το Σάββατο, λοιπόν, στις 03.05, τα υπέροχα κορίτσια του Food4Good μου έκαναν την μεγάλη τιμή να συμμετέχω κι γω σε ένα event τους, για το οποίο μπορείτε να ενημερωθείτε στο άρθρο της LIFO, που θα βρείτε εδώ, αλλά και από το Hungry Girl εντός των ημερών με πολλές φωτογραφίες από τα παρασκήνια ;) Ένα θα σας πω μόνο και μετά θα σωπάσω. Έψησα 70 μερίδες cupcakes και ένα κέικ, του οποίου τη συνταγή θα σας δώσω λίαν συντόμως! Εμπειρία κουραστική μα και ανεκτίμητη συνάμα!

Στα δικά μας φαγοπότια τώρα, έχουμε Κυριακάτικο μαγείρεμα υπερπαραγωγή μέσα στην απλότητα του! Ένα πιάτο ιδιαίτερο, σχετικά εύκολο και τόσο νόστιμο που θα σας ενθουσιάσει και θα εντυπωσιάσει! 




Υλικά:

2 φιλέτα ψαρονέφρι (ζητήστε στο κρεοπωλείο να σας τα κόψουν για φούρνο)
2 κ.σ μέλι
1 φλιτζάνι μαρμελάδα πορτοκάλι
1 πορτοκάλι, το χυμό και το ξύσμα του
1 φλιτζανάκι ελαιόλαδο
2 κ.σ μουστάρδα
2 φύλλα δάφνης
Αλάτι & πιπέρι
1 kg baby πατάτες, κομμένες στη μέση με τη φλούδα τους




Οδηγίες:

Πλένουμε καλά τα φιλέτα μας και τα στραγγίζουμε. 

Σε ένα βαθύ μπωλ, ανακατεύουμε το μέλι, τη μαρμελάδα πορτοκάλι, το χυμό και το ξύσμα του πορτοκαλιού, το ελαιόλαδο, τη μουστάρδα, τα φύλλα δάφνης και το αλατοπίπερο και βυθίζουμε μέσα τα φιλέτα μας, να καλυφθούν ολόκληρα από τη μαρινάδα. 

Σκεπάζουμε τη μαρινάδα μας και τη αφήνουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 3 ώρες, αν και καλό θα ήταν να την αφήσουμε όλο το βράδυ. 

Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180°C, αφαιρούμε τα φιλέτα από τη μαρινάδα, τα αφήνουμε σε ένα πιάτο ξεχωριστά και σε ένα ταψάκι ανακατεύουμε καλά τις baby πατάτες με τη μαρινάδα μας. Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο νεράκι για να μη κολλήσουν οι πατάτες. 

Βάζουμε το ταψί με τις πατάτες στο φούρνο για περίπου 45',  ελέγχοντας συχνά μήπως χρειάζεται νεράκι. Έν συνεχεία, τοποθετούμε τα φιλέτα πάνω στις πατάτες και ψήνουμε για άλλα 45' γυρνώντας τα φιλέτα μας ανά 20' και φυσικά ελέγχοντας συχνά τα υγρά στο ταψί, όπως πριν.

Enjoy!! <3