Tuesday 4 March 2014

Ένα Μεσογειακό Κέικ

Ένα Μεσογειακό Κέϊκ


Είναι κάτι ράθυμες Κυριακές, που ξυπνάς μετά από έναν αναζωογονητικό δωδεκάωρο ύπνο, ο οποίος  μπορεί άνετα να συγκριθεί με μια σύντομη χειμερία νάρκη, ειδικά δε αν το προηγούμενο βράδυ έχεις φάει σαν αρκούδα.  Εντάξει, ας είμαι ειλικρινής, κάτι τέτοιο δε συνέβη. Δε συνέβη αυτό το Σαββατόβραδο τουλάχιστον, γιατί αν ρίξω μια βιαστική αλλά διεισδυτική ματιά σε κάτι άλλα Σαββατόβραδα του αμαυρωμένου παρελθόντος μου, θα βρω κάποιες ενδιαφέρουσες ιστορίες να σας αφηγηθώ! Ωραίες για εσάς, δηλαδή, άντε και για τις εταιρίες που φτιάχνουν σόδες και είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται εν μια νυκτί! Πολυλογώ και πάλι, ας επανέλθω.

Ήταν, που λέτε, ένα ωραίο και ήσυχο πρωινό, όπου ο μόνος ήχος που έσπαγε τη σιωπή ήταν κάτι πουλάκια που γλυκοκελαηδούσαν έξω από το παραθύρι μου. (Καταλαβαίνετε, φυσικά, ότι χάριν αφήγησης  τα αποκαλώ έτσι, για να μη χαλάσω την ζεν ατμόσφαιρα που θέλω να δημιουργήσω, διότι, στην πραγματικότητα, διάφορα χιτσκοκικά σενάρια περνούσαν από το μυαλό μου...) Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος από το άπειρο νερό που είχε ρίξει την προηγούμενη μέρα, ο ήλιος έλαμπε και από το παράθυρό μου διακρίνονταν μερικοί χαρταετοί που πετούσαν πρόωρα πάνω από το λόφο του Φιλοπάππου. Όπως αποδείχθηκε, βέβαια, σοφά έπραξαν οι ιδιοκτήτες τους μιας και ο καιρός την Καθαρά Δευτέρα δεν ενδείκνυτο για τέτοιες δραστηριότητες. Ενδείκνυτο για άλλες δραστηριότητες, βέβαια, όπως ας πούμε, τσικουδιά, χταποδομεζέδες και μύδια αχνιστά στα κουτουκάκια στου Ψυρρή, σε κάτι βροχερά και έρημα σοκάκια!

Αυτή, λοιπόν, την τόσο όμορφη και λαμπερή Κυριακή, έτυχε να είμαι μόνη στο σπίτι και να έχω όλο το χρόνο και τη κουζίνα δική μου, για να δημιουργήσω, και κανέναν απαιτητικό οισοφάγο, πέρα από τον δικό μου, για να ικανοποιήσω. Γι’ αυτό κι εγώ έφτιαξα......μακαρόνια με κέτσαπ, που ταίριαζαν ιδανικά με τον μαραθώνιο αμερικανικών σειρών που ακολούθησε! Ελάτε, ήθελα απλά να σας αποπροσανατολίσω! Μπορεί ο μαγειρικός μου οίστρος να μην με οδήγησε σε μεσημεριανή εξτραβαγκάνζα, προηγήθηκε, όμως, η δημιουργία ενός πεντανόστιμου αλμυρού κέικ, ιδανικό για πρωινό με τον καφέ και απόλυτα μεσογειακό. Η συνταγή δεν είναι δική μου,  την διάβασα στο site της Κυρίας Ψυχούλη, το Πιρούνι, του οποία είμαι φανατική αναγνώστρια. Γι’αυτό και δε θα την γράψω εδώ, θα σας δώσω όμως το link, για να τη βρείτε, να τη φτιάξετε και να την ευχαριστηθείτε!


Η συνταγή είναι εδώ.




Enjoy και καλή Σαρακοστή σε όλους σας! J



5 comments:

  1. Για να σου πω την αλήθεια, δεν τη παρακολουθώ όμως το κείκ δείχνει νόστιμο απο τα υλικά που βάζει.. Με τι μπορώ να αντικαταστήσω τα αυγά ξέρεις?

    ReplyDelete
  2. το σχόλιο για διάθεση hitchcock καταπληκτικό!!! είναι κάτι φορές που εγώ σκέφτομαι άλλον ;) χαχαχαχα (ανάλογα με τη περίπτωση).

    ReplyDelete
  3. Ελεάννα μ'έπιασες αδιάβαστη! Μέχρι και τη μαμά μου ρώτησα, που ως γνωστόν οι μαμάδες τα ξέρουν όλα, και δεν είχε απάντηση! Μπορώ όμως να σου πω το εξής, θα δοκιμάσω το κέικ χωρίς καθόλου αυγά σε κανά δυο βδομάδες και θα σε ενημερώσω για τα αποτελέσματα! By the way, έφτιαξα μια ωραία νηστίσιμη συνταγή, θα την δώσω αύριο όμως γιατί σήμερα προηγείται μια άλλη που έχει κάτσει πολύ καιρό αρχείο! Καλή σου μέρα! :)

    ReplyDelete
  4. Eίχα την τιμή και την τύχη να φάω το κολασμένο κεκάκι φρέσκο απο τα χεράκια της σέφ! Το φτιάχνω την επόμενη εβδομάδα χωρίς δεύτερη σκέψη!

    ReplyDelete
  5. Και μάλιστα υπό αντίξοες συνθήκες! Συνοδηγός σε αυτοκίνητο που οδηγούσα εγώ, σε μια Λεωφόρο Αλεξάνδρας που έβρεχε καρέκλες! Ψυχραιμία παροιμιώδης! Σε φιλώ :*

    ReplyDelete