Η Λευκή Τριανταφυλλένια Μους....
...ή, με άλλα λόγια, μια καθημερινή
ιστορία του πώς να αντιστρέψεις ένα κακό αποτέλεσμα από μειονέκτημα σε
πλεονέκτημα. Μαθήματα επιμονής και υπομονής παραδίδονται από τον Τhomas Edison που δεν απέτυχε, απλά βρήκε 10.000
τρόπους να μην ανάβει μία λάμπα. Λίγο το ‘χετε? Σκεφτείτε πόσο χρόνο γλίτωσε
στους επόμενους φερέλπιδες εφευρέτες; Α ναι, δεν υπήρξαν επόμενοι διότι στην
δεκάτη χιλιοστή πρώτη προσπάθεια η ριμάδα η λάμπα άναψε! Ηθικό δίδαγμα; Μια
χαμένη μάχη δεν οδηγεί απαραίτητα σε χαμένο πόλεμο, μια κακή μέρα δεν
συνεπάγεται μια κακή ζωή, ένα κέικ που βγαίνει διαλυμένο από τη φόρμα δεν
αποτελεί ζαχαροπλαστική αποτυχία! Ουπς, αυτό κλιμακώθηκε γρήγορα.
Αλλά, ναι, το ομολογώ! Σκότωσα ένα κέικ. Ειδικοί και
εμπειρογνώμονες πέσαν πάνω από τα συντρίμμια να βρούνε τί κρύβεται πίσω από το
έγκλημα. Φωτογραφίες του σκηνικού εστάλησαν μαζί με την αναφορά, δηλαδή τη
συνταγή, ανακρίθηκα ενδελεχώς για τα όπλα που βρέθηκαν πάνω μου, δηλαδή για το
μίξερ και λοιπά μαγειρικά σκεύη. Η νεκροψία οδήγησε σε ένα σκληρό και απόλυτο
πόρισμα, η υπαίτια ήμουν εγώ, η συνταγή ήταν άρτια και ορθή και όταν βάζεις μία
ζύμη σε μια φόρμα, τη βουτυρώνεις πρώτα, δεν αρκεί η καλή θέληση! Μία λάθος κίνηση πάνω στη φούρια, αρκεί...
Μετά από την κούραση, την απόδοση ευθυνών και την
απογοήτευση δεν υπήρχε άλλη λύση παρά μόνο να πάρουμε ένα κουτάλι και
να....φάμε τα αποδεικτικά στοιχεία! Μα την ατυχία μου, το εσωτερικό είχε
φουρνιστεί εξαιρετικά! Ήταν κρίμα κι άδικο να φύγει άκλαφτο! Ο φάκελος
ξανάνοιξε, φρέσκες ιδέες πέσαν στο τραπέζι και κάπως έτσι το ταλαίπωρο κεκάκι αποτέλεσε
μια πεντανοστιμη βάση για μια μους λευκής σοκολάτας με λικέρ τριαντάφυλλο!
Υλικά:
· 2/3 μιας πλάκας λευκής σοκολάτας
· 250 γρ. πλήρη κρέμα γάλακτος
· 1 ζελατίνα ζαχαροπλαστικής
· 2 κ.σ. λικέρ τριαντάφυλλο
Οδηγίες:
· Σε μπεν μαρί λιώνουμε τη σοκολάτα
και την αφήνουμε στην άκρη, χωρίς να βγάλουμε το μπεν μαρί από το νερό. Βάζουμε
τη ζελατίνα σε νερό σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.
· Στη συνέχεια φέρνουμε σε βρασμό 100
γρ. κρέμα γάλακτος, την αφήνουμε να λίγα λεπτά να γίνει χλιαρή και την προσθέτουμε
λίγη λίγη στη σοκολάτα, ανακατεύοντας απαλά ώστε να πήξει. Σε αυτό το σημείο
προσθέτουμε και τη ζελατίνα.
· Αφήνουμε το μείγμα να κάτσει και χτυπάμε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος
σε σφιχτή σαντιγί, την οποία και ενσωματώνουμε σιγά στο μείγμα μας. Σε αυτό το
σημείο ρίχνουμε και το λικέρ τριαντάφυλλο. Μόλις το μείγμα ομογενοποιηθεί, το
χύνουμε στα ποτηράκια μας στα οποία έχουμε στρώσει και πατήσει καλά με το κουτάλι
μας το κέικ.
· Το αφήνουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον
3 ώρες και....
…Enjoy!
Υ.γ. Ποτέ δεν πετάμε κέικ. Το μεταποιούμε! :P
Έχω να πω ότι το κέικ σε εκδικήθηκε γιατί πάντα έλεγες "εγω δεν τρώω κέικ!" Αλλά του έδωσες να καταλάβει ποιος κάνει κουμάντο. Του άτιμου. Σε θαυμάζω. Και εγώ και το "πρώην" κέικ!
ReplyDeleteΝαι αλλα ξεχνάς ότι για πολύ καιρό όταν έλεγα "δε τρώω κέικ" εννοούσα "δε τρώω τσουρέκι" :p ακόμα δε ξέρω γιατί! Ξέρω μόνο ότι συνεχίζω να μη τρώω τσουρέκι :/ <3
Deleteχααχαχαχαχαχαχα γελάω με την αναρτησή σου αλλά και με το σχόλιο του/της Stoup... το πρώην κέικ!!! χαχαχαχαχα. Τα γράφουνε αυτά... δε τρώω κείκ... :))))
ReplyDeleteΤο καμουφλαρισμένο κέικ θε έπρεπε να το πω! :P H Στουπ είναι η επί δεκαετίες κολλητή μου, η οποία στα φοιτητικά μας χρόνια είχε αναλάβει εξ΄ολοκλήρου τη σίτιση μου διότι αλλιώς θα επιβίωνα με πιτόγυρα! Ακόμα αδυνατεί να πιστέψει την στροφή που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια!!!!! :P :P
DeleteΌλες κάποια στιγμή κάναμε στροφή στη καριέρα μας και γίναμε ποιοτικές!!!! χαχαχαχαχαχα αλλά γιατί.... και τα πιτόγυρα.... αααααχχχχ άμα ζήσετε στο εξωτερικό θα τα εκτιμήσετε!!!! Προς το παρόν στείλτε μου 2 πιτα γύρο από όοοοολααααα όμως!!!!!! :)) Περιμένω πως και πως το καλοκαιρί, να έρθω να τα τιμήσω!!!!
Deleteχαχαχχαχ Aaaah darling πιάσαμε κουβέντα για πιτόγυρα και νοστάλγησα εκείνα τα πιτόγυρα τα Σαλονικιώτικα που έτρωγα ως φοιτήτρια και είχαν μέγεθος & βάρος τούβλου κι έκανα να χωνέψω μια αιωνιότητα και μια μέρα. Αθώες εποχές, γεμάτες χαρούμενα τριγλυκερίδια!!! <3
Delete:))) αααχχχ περασμένα μεγαλεία!!
DeleteΓεια σου Ματίνα, μπορεί πράγματι να "σκότωσες το κέικ" αρχικά όπως είπες, η αναγέννηση και μεταμόρφωσή του όμως ήταν καταπληκτική!!! Καλή σου μέρα :)
ReplyDeleteΜε λίγη φαντασία όλα διορθώνονται!!! :D Σας ευχαριστώ πολύ!!
DeleteΚαλημέρα σας :) :)
Πρέπει να σας πω ότι η Ms blogger από εδώ επειδή πάντα μπερδευόταν στο τι από τα δύο είναι αυτό που δεν τρώει (κέικ ή τσουρέκι), εγώ την τάιζα και με τα δύο. Κάθε φορά της έλεγα ότι αυτό είναι που της αρέσει. Και πάντα μου έδειχνε τυφλή εμπιστοσύνη! Αυτά... παλιά! Στα χρόνια της απόλυτης νιότης, πριν αρχίσει να ανακαλύπτει τη χαρά της δημιουργίας στη μαγειρική! Τώρα, όχι μόνο τα ξεχωρίζει, ξέρει να τους αλλάζει και τα φώτα! Και πλέον τολμώ να προβλέψω ότι θα φάει και "μεταποιημένο τσουρέκι"¨! <3
ReplyDeleteShhhh μην αποκαλύπτεις όλο το σκοτεινό παρελθόν μου με τη μία, Στουπάκι! Σιγά - σιγά, ένα σκοτεινό μυστικό ανά ποστ για να έχει σασπένς :P την επόμενη φορά πες για τις φακές <3
Deleteχαχαχαχαχαχαχα τελικά τι δε τρώς?????? ξέρεις???? :P
DeleteΤσουρέκι!!! Τσουρέκι δεν τρώω!! Έχω και θεωρία για να το στηρίξω αυτό: αρνούμαι να φάω γλυκό που δεν είναι αρκετά γλυκό εκτός κι αν είναι γλυκόξινο!!! Περίεργος άνθρωπος (εγώ!), τι να πει κανείς!!! :P
Deleteμμμμμμ... γλυκό που δεν είναι αρκετά γλυκό εκτος αν είναι γλυκόξινο.... Σο λέειι αμα σώσεις γιατι άμα δε σώσεις μπορεί να μη προλάβεις... (χατζηχρήστος-Ο μπακαλόγατος) αυτό μου θύμησες!!! :D
ReplyDelete