Πατάτες & Μανιτάρια Γιαχνί

Ειναι κάποιες μερες που δε συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό, που όλα κυλούν σύμφωνα με το προγράμμα και τις προβλέψεις , που όλη η μέρα μοιάζει με ένα déjà vu από την τόση ομοιότητα που έχουν οι κινήσεις μας οι σημερινές με τις χθεσινές, τις προχθεσινές και πάει λέγοντας. Ξυπνάμε το πρωί, αφού κλείσουμε / χτυπήσουμε / βρίσουμε το ξυπνητήρι μας, πίνουμε βιαστικό ανθυγιεινό βαρύ αχτύπητο καφέ, ένα τοστ στα γρήγορα, ντύσιμο - βάψιμο σε χρόνο dt από την συνήθεια και έτοιμοι να βγούμε έξω στον κόσμο! Φοράμε ένα χαμόγελο, άλλες φορές αληθινό άλλες μάσκα, και καρφί για το γραφείο! Ώρες που άλλοτε κυλούν σα ρυάκι βουνίσιο και άλλοτε αργά και βασανιστικά σαν το κινέζικο μαρτύριο της σταγόνας. Πίσω στο σπίτι, κουρασμένοι, πεινασμένοι και, πολύ δικαιολογημένα, με ένα αίσθημα του ανικανοποίητου. Ήταν αυτή η μέρα όπως θα ήθελα να ειναι; Ήμουν αυτή τη μέρα αυτή που θα ´θελα να ήμουν; Ένα κρασί με λίγους καλούς φίλους, μια ταινία με τον άνθρωπο σου, δυο κουβέντες με την οικογένεια σου και διαλύονται τα σύννεφα. Τι κι αν δεν ήσουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου σημερα; Σαμπως δε θα 'χεις την ευκαιρία να γίνεις αύριο; Κι αν όχι αύριο, δε χάλασε κι ο κόσμος, υπάρχει πάντα η επόμενη. Σαν τις δίαιτες της Δευτέρας που ξεκινούν κάθε Δευτέρα......


Ειναι, όμως, και κάποιες άλλες μερες. Κάποιες μερες που ξυπνάς χωρίς ξυπνητήρι κι ας ειναι 7:30 π.μ. κι ας είναι Σάββατο. Ειναι κάποιες μέρες που κανείς την μεγάλη υπέρβαση και παίρνεις το αυτοκίνητο μόνος σου και οδηγείς μέχρι τον Χαλάνδρι και η μόνη απώλεια ειναι ένα καρφί που μπίχτηκε στο λάστιχο, μικρό το κακό αν εχεις έναν άνθρωπο που ξέρεις ότι θα τρέξει να βοηθήσει. Ειναι κάποιες μερες που εχεις την τιμή να γνωρίσεις από κοντά ανθρώπους που θαύμαζεις και να φτιάξεις υπό την καθοδήγηση τους σοκολατένιες τάρτες, brownies και μους νουτελα! Και κάποιες άλλες, παλι, που γνωρίζεις πολλούς ανθρώπους μαζεμένους, που κάνουν αυτό ακριβώς που ελπίζεις να κανείς κι συ κάποια μέρα και το κάνουν με επιτυχία εδώ και χρονια και σου δίνεται η ευκαιρία να τους δεις από κοντά.

Και ειναι κάποιες μερες, φίλοι μου, που όλα τα παραπάνω συμβαίνουν μαζεμένα! Και ο σεφ Γιάννης Λουκάκος σου δείχνει πως να κόβεις τα στραγάλια για να τα καβουρδισεις και, αμέσως μετά, 16 food bloggers ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μαγειρέψουν σαρακοστιανά και να συγκεντρώσουν λεφτά για τα παιδάκια στο 2ο Food for Good στο Cheapart. Και το αυτοκίνητο παθαίνει λάστιχο ακριβώς δίπλα σε ένα βουλκανιζατέρ! Τέτοιες μερες, λοιπόν, είμαστε οι καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας και σε αυτό θα τσουγκρίσουμε τα τζιν τονικ μας απόψε το βράδυ! Στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας! :)

Επιτρέψτε μου σήμερα να δώσω τη συνταγή υπό μορφή αφήγησης καθώς δε βρίσκομαι σε PC.

Ψιλοκοβουμε 10 μέτριες πατάτες και 500 γρ. Μεγάλα λευκά μανιτάρια. Τσιγαριζουμε 2 ξερά ψιλοκομμένα κρεμμύδια και 2 ψιλοκομμένες σκελίδες σκόρδο σε 4 κουταλιές ελαιόλαδο για 5' και στη συνέχεια ρίχνουμε τις πατάτες και τα μανιτάρια. Ανακατεύουμε για 2-3' και προσθέτουμε 500 γρ.  Σάλτσα ντομάτας και νεράκι να καλύψει τα υλικά μας. Μόλις πάρει βράση, χαμηλώνουμε την ένταση και καπακώνουμε. Το φαί ειναι έτοιμο όταν τρυπιούνται οι πατάτες. Αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε μπόλικο ψιλοκομμένο μαϊντανό. Μια πρέζα πάπρικα και μια πρέζα κανέλα θα απογειώσουνε το πιάτο μας. Φυσικά δε χρειάζεται να σας πω με τί συνοδεύεται ιδανικά.....με φέτα!! Τριμμένη με το χέρι πάνω από το πιάτο μας. ;)

Enjoy!