Κέικ με φακές!

Ναι, έβαλα φακές μέσα στο κέικ. Και ναι, δε θα το μαθαίνατε ποτέ ότι η παράνοια έχει φτάσει σε τόσο προχωρημένο στάδιο αν δεν έβγαινε τόσο νόστιμο που να έπρεπε να σας το σερβίρω οπωσδήποτε, χωρίς δεύτερη σκέψη. Α στο καλό πια, οτι θέλω θα κάνω, εδώ έξω είναι Ιούνιος και δεν ξέρεις αν θα βγεις από το σπίτι με καπέλο η με ομπρέλα. Και δεν εννοώ ομπρέλα θαλάσσης. Οχι πως εχω πτοηθεί από τα καπρίτσια του καιρού. Όλα κι όλα, εχω ανοίξει λογαριασμούς μαζί του και κάθε πρωί φορτώνω στο αυτοκίνητο όλο το προικιό μου ωστε να είμαι έτοιμη για παν ενδεχόμενο. 

Κι γω, λοιπόν, θα βάλω φακές στο κέικ! Και θα σου πω κι εσένα, ναι, σε σένα μιλάω, να υπερβείς τα στερεότυπα με τα οποία γαλουχήθηκες, να κάνεις την επανάσταση σου και να βάλεις και συ φακές στο κέικ! Γιατί μπορείς! 

Υ.γ. Σφετεριστείτε άφοβα το παραπάνω μανιφέστο της φακής, μοιράζω τα πνευματικά δικαιώματα αυτού του αναμφισβήτητου πνευματικού θησαυρού σε μια στιγμή απελευθερωτικής διαύγειας. 

Υ.γ.2 Αν σας μύρισε κάτι καμμένο, αγνοήστε το. Το μυαλό μου είναι. 

Βέβαια, η ιδέα μόνο δική μου δεν ειναι. Είναι πέρα ως πέρα κλεμμένη. Διότι εκτός από παγωτομηχανή στο γραφείο, εχω κι έναν Κεφαλονίτη, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο  με ενημέρωσε για το εκπληκτικό κέικ με φακές που φτιάχνει η μητέρα του, στα πλαίσια του ενδοεταιρικού bonding που κάναμε! "Καλή φάση" του απάντησα "συνταγούλα έχουμε;" και κάπως έτσι, μου έσκασε mail με την παρακάτω εντελώς παπαρατζίδικη φωτογραφία. 

Δε μου πήγε η καρδιά να πειράξω τη φωτογραφία ή να μεταφέρω τη συνταγή γραπτά με πιο συγκεκριμένες αναλογίες και ποσότητες. Ειλικρινά, ήταν περιττό. Η συνταγή εκτελείται άψογα ακριβώς έτσι όπως είναι. Δεν χρειάζονται ούτε μεζούρες ούτε ζυγαριες, είναι κλασική περίπτωση "μαμαδίστικης" συνταγής, από αυτές που ρωτάς πόσο λάδι να βάλω και σου απαντούν "με το μάτι". Με το μάτι, λοιπόν, την έφτιαξα κι γω και η νοστιμιά της απρόσμενη. Ότι θα έτρωγα φακές για πρωινό, δε θα το φανταζόμουν ποτέ.

Τελικά εκεί κρύβεται η μαγεία. Στο ποσά καινούρια και όμορφα πράγματα μπορούν να συμβούν εάν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να σκεφτεί λίγο έξω από τα στερεότυπα και τα καθιερωμένα, αν αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι που ήδη γνωρίζουμε καλά, όμως λίγο διαφορετικά αυτή τη φορά, να πάρουμε τη γνώση που ήδη κατέχουμε ένα μικρό βήμα πιο πέρα. Δεν είναι κακό να "πείραζουμε" που και που ακόμα και τις πιο πετυχημένες συνταγές. Να παίζουμε με τα υλικά και τις αναλογίες, να γεννιούνται νέες ιδέες και γεύσεις, να αφήνουμε τη φαντασία μας ελεύθερη να βρει τις λύσεις που το μυαλό μας αδυνατεί να σχηματίσει μπλοκαρισμένο απο εξωγενείς παράγοντες.

Άλλωστε με τόσες απεριόριστες δυνατότητες που υπάρχουν, ποιος ο λόγος να περπατάμε μόνο πάνω στη λεωφόρο και να σνομπάρουμε τα μονοπάτια;

Το κλειδί είναι στη φαντασία μας. 

Το κλειδί ειναι η φαντασία μας.

Enjoy!!