Friday 28 March 2014

Είσαι συ μια Σουπιά....Κοκκινιστή!



Σε ένα διάλειμμα από την αναζήτηση της τέλειας συνταγής, εστίασα όλη μου την ενέργεια στον σχηματισμό της τέλειας μπούκλας. Γνωρίζω ότι είμαι εντελώς εκτός θέματος αλλά, προς υπεράσπισή μου, η δημιουργία ενός νέου όμορφου περιτυλίγματος πάντα βοηθάει την κούτρα μας να κατεβάσει φρέσκες ιδέες. Εντάξει, αυτό που έγραψα δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα. Το επιχείρημα αποσύρεται μέχρι να ανακαλυφθούν νέες λέξεις ώστε να επαναδιατυπωθεί.  Όπως και να ‘χει, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να αποσυρθώ από την πειραματική μαγειρική και να αφιερωθώ στην συγγραφή ενός βιβλίου με τίτλο «10.000 τρόποι να μη στρώνουν οι μπούκλες σας.», συνεχίζοντας να εφαρμόζω με ζήλο τη μέθοδο του Thomas Edison.  Σίγουρα θα θεωρηθεί προσφορά στην ανθρωπότητα, αποκλείεται να είμαι η μόνη στη γη με αναρχικές μπούκλες.

Προχωράμε δια της ατόπου απαγωγής, λοιπόν. Δοκιμάζουμε, πέφτουμε, σηκωνόμαστε, αλλάζουμε πορεία, ξαναδοκιμάζουμε, ξαναπέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε και πάει λέγοντας. Πέρα από σοφία, θα αποκτήσουμε και σφιχτούς γλουτιαίους μύες. Μέχρι τη τελευταία δοκιμή. Αυτήν που θα ανάψει τη λάμπα του Edison, αυτή που θα βγάλει το κέικ ολόκληρο από τη φόρμα, αυτή που θα μας χαρίσει την τέλεια μπούκλα. Και τότε θα έχουμε και φαΐ και λάμψη και γοητεία και θα βγούμε έξω να κατακτήσουμε τον κόσμο.  Μέχρι τότε θα τρώω κέικ με το κουτάλι μέσα στο σκοτάδι. Τουλάχιστον έτσι δε θα φαίνονται τα κατσαρά μαλλιά μου. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Μετά, βέβαια, θα θυμηθώ ότι μπήκε η άνοιξη και ότι δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στο να προχωράμε δια της ατόπου απαγωγής. Τα ανήσυχα πνεύματα εκπέμπουν μια γοητεία ισάξια με αυτή των ανθρώπων με τα χαμογελαστά μάτια. Ποιο το νόημα να αφήνουμε τις αποτυχίες μας να μας ακυρώνουν; Κι αν δεν μας έκατσε η ζαριά σήμερα, πάλι στα χέρια μας δε θα κρατάμε αύριο τα ζάρια; Κι αν σε κάτι δεν είμαστε καλοί, γιατί να επιμένουμε; Κι αν κάτι το κάνουμε σαν αγγαρεία, γιατί να το συνεχίζουμε; Κι αν κάτι δε μας δίνει χαρά, γιατί να την εκβιάζουμε; Πόσο πιο εύκολο και λιγότερο χρονοβόρο θα ήταν να αποδεχτούμε ήττα και να αλλάξουμε πορεία πλεύσης; Άλλωστε το είπε και  ο Αϊνστάιν: «ο καθένας είναι μεγαλοφυΐα, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητα του να σκαρφαλώσει σ’ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας πως είναι ηλίθιο».


Γι’αυτό και γω σήμερα δεν επιδόθηκα σε πειραματισμούς, αρκετά ταλαιπωρήθηκε το κεφάλι μου για μια ημέρα, και προτίμησα να αφήσω την εμπειρία να μιλήσει. Και η εμπειρία ήρθε απ’ την Καβάλα με μορφή βιβλίου, δώρο από την κ. Δώρα! Όνομα και πράγμα!




Αντιγραφή συνταγής από το βιβλίο

Υλικά:
·   1,5 κιλό σουπιές
·   1 κιλό κρεμμύδια περασμένα από χονδρό ρεντέ
·   2 σκελίδες σκόρδο
·   1 φλ. τσαγιού άσπρο κρασί
·   1 κιλό ντομάτες περασμένες από ρεντέ
·   2 φύλλα δάφνης
·   1 κ.σ. ξύδι
·   Αλατοπίπερο





Οδηγίες:

 Καθαρίζουμε, πλένουμε και κόβουμε τις σουπιές σε κομμάτια. Σωτάρουμε στο λάδι τα κρεμμύδια με το σκόρδο και  ρίχνουμε τις σουπιές να λαδωθούν καλά. Προσθέτουμε το κρασί, τις ντομάτες, το αλατοπίπερο, τη δάφνη, το ξύδι και λίγο νερό. Τα αφήνουμε να σιγοβράσουν. Πριν τις σερβίρουμε, τις πασπαλίζουμε, αν θέλουμε, με ψιλοκομμένο μαϊντανό.






Καλό Σαββατοκύριακο!! :)


9 comments:

  1. Καλό ΣΚ :)
    Λατρεμένες σουπιές!

    http://fetoula.blogspot.gr

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλό Σαββατοκύριακο και καλώς βρεθήκαμε Αριάδνη :)

      Delete
  2. Υπέροχες! Κι όσο για την μπούκλα.. σε νιώθω.. Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κι οι δικές σου αναρχικές? Μα τί κακό κι αυτό, κάποιος να επέμβει επιτέλους! αααχ, καλή βδομάδα να 'χουμε Σοφία μου!! :)

      Delete
  3. Λατρεύω αυτό το φαγάκι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Όλα τα κοκκινιστά είναι μεγάλη μου αδυναμία κι μένα! Καλή βδομάδα εύχομαι!! :)

      Delete
  4. :)) :)) Γελάω με το ψάρι και τον Αινστάιν!! Μάλιστα... αυτές είναι οι σουπιές λοιπόν... εγώ θα τις πάρω καθαρισμένες, δε κάθομαι να κάνω τέτοιες ιστορίες. Γευστικά μοιάζουν με τα καλαμάρια?? Χτές έφτιαξα χταπόδι και ίδρωσα μέχρι να το κόψω..
    Ακόμα με το κουταλάκι τρως τα κείκ?? :P Βάλε σημείωση στο ψυγείο..να μη ξεχνάω να βουτηρώνω τις φόρμες!! χαχαχαχα Φιλιάααα !!
    ΥΓ Τι έγινε με το άλλο?? όταν έχει νέο στείλε μην.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Έλα και σε περίμενα πώς και πώς! :) Λοιπόν άκου tip γιατί κι γω την είχα πατήσει με το χταπόδι παλιά και κόντεψα να πάθω τενοντίτιδα. Θα το βάζεις ολόκληρο με λίγο νεράκι ή λίγο λευκό κρασί (1 δάχτυλο, όχι παραπάνω) για 30-40' το πολύ σε μέτρια φωτιά. Δεν κολλάει γιατί βγάζει πολλά δικά του υγρά και μετά, σε μία επιφάνεια κοπής, θα πάθεις πλάκα με το πόσο εύκολα θα κοπεί σε κομμάτια! Κρατάς και τα ζουμάκια και τα προσθέτεις μαζί με τα κομμάτια στο συνοδευτικό (ρύζι, κριθαράκι, μακαρόνια, whatever) και δένουν όλα μαζί και γίνονται λουκουμάκια!
      Πάντως, ψέμματα μη πω, εμένα οι σουπιές μου θυμίζουν αρκετά καλαμαράκια! Θα ψάξω να σου βρω και σπανάκι που είχες πει!
      Πολλά φιλιά και καλή βδομάδα!
      Υ.γ. θα σου στείλω mail άμεσα! :)

      Delete
    2. Ναι μετά το θυμήθηκα.. Βιαζόμουν να το βάλω να ψηθεί βρώμισα και τα μαχαίρια, τα σουρωτήρια άσε είχα κάτι νεύρα.. άμα μιλάς στο τηλέφωνο παράλληλα και βιάζεσαι αυτά παθαίνεις.. Και αναρωτιόμουν που το έβρισκε η γιαγιά μου εκείνο το ζουμί που μου έδινε σε μπουκάλι για να ρίξω τα μακαρόνια (όταν το έπαιρνα το φαί σε τάπερ για το σπίτι). Next time! :) Σειρά έχουν οι σουπιές.. προς το παρόν κάνω τη πάπια μπας και τις ξεχάσει χιχιχι! Φιλιά!

      Delete